Hatırlıyorum sen gülünce
Yanaklarımda güller açar
Baharın tüm coşkusuna rağmen
Sen gülmeyince
Bendeki baharlar hep kaçardı
Bir zamanlar ürpertiler kuşatırdı, dört bir yanı,
Deniz üstü sis, gökyüzü bulut, toprakta açan gelincik
Her biri diğerinden ayyuka, her biri sere serpe, gencecik
Bir uğultuydu, yürüdü asırlar boyu, bir uğultu
Kendini arıyordu, henüz geç de değil ki, ay bir doğsa
öyle güzel ki hava
insanın durmaksızın yürüyesi geliyor
nereye, ne yöne olursa, bakmadan ardına
geceden yunmuş-paklanmış
dünün tozu dumanı, ağaçlar neşe içinde
Günaydın Anne
Söze nasıl başlasam bilmiyorum
Sen yanımda olsan, çok daha kolay olurdu mutlaka
Gözlerimin içine bakar, duygu yoğunluğumu ölçerdin önce
Neşeliysem nazlanır, üzgünsem nazlandırırdın
aylarca bekler durursun
yüzün hep güneşe bakar
kimi zaman dedikoduya alet olursun
gün döner sen dönersin hep aydınlıktır yüzün
İşte yine yalnız bir sabaha uyandık
Birazdan hüzün çıkınımızı alıp
Yollara düşeceğiz…
Ne birbirimizden ayrılacağız
yürürken bir başımıza kimsesiz kaldırımlarda
yağmur damlaları okşasın saçlarımızı
üstünden atlarken su birikmiş çukurların
seyret nasıl süzüldüğünü tepeden tırnağa
umutlarımızın
inceden inceye tüten bir özlem
bir özlem ki hiçbir şeye benzemez
doğduğum gün tanıdığım gündü
öldüğüm de kaybettiğim gün oldu
ayrılık acısı işte bilen bilir
güneş dökerse gözyaşlarını
Kiremit rengi saksılarında
İki garip fesleğen
Ya da reyhan mı desem
Akşamın hüznü
Birlikte yağıyor avuçlarımıza
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!