Özlem Çay Şiirleri - Şair Özlem Çay

h'iç kanaması bu!
damarlarımda ki mavi'den
serçeler havalanmadan,
doksan bir milyon saniye
önceydi...

vazgeçmiş,
...yorgun bir şehri giydin üstüne,
yağmurdan daha ağırdı
yüksünmedin,
bardaktan boşalırcasına giydin..
....sağanak bir yokluk doldurdu

hüznüm...
o ki merhemi kirpiğin,
mum misali içe eriyip yakan...
şal olup omzun örtüsü
hâl olup ömrün törpüsü,
iki yol arası yazgımın yazısı

farkında mısın?
seher vakitleri hala
serin düşler besliyor buralar da.
henüz habersiz,
bahara yüzünü dönmüş güz.
evet evet, güz.

gün bir/
___
ses etmeyin..
sükût giymiş bir dem yankısı bu..
ses etmeyin
teni elimde engin bir mavi

yüklerimden yazgıları indirmiştim
köşe başı konteyner yanına,
ceplerimde ince bir şubat soğuğu,
tepemde temmuz dönüyor
arsızca..

..
bakma sen
su da çırpınan cümlelerime,
ikinci çoğul eklerinden kalma şahsıma;
hissizliğin birinci tekil hali..
satır satır kesilirken

kıyıları teğet geçiyor buhran üzgüsü
demir alıyor hüzün
ve biriken bir kaç şehir kaygısı..

derinlere savrulmasına çeyrek var
mayıs saçlarının

bir şiirden düştüm bugün,
mavi'den kızıla çaldım
gök yerindeydi,hatalarım yerinde.
bir yıldızdan düştüm,
karanlıktan aldım yüreğine kattım

...
ve eyy cebren ele sığmayan
usturalı zaman;
araladığın yerden
karalıyorsam üzerini,
hileli zarları hep yek atışından,