Özlem Çay Şiirleri - Şair Özlem Çay

derince bir kıymık batığı.
çekip çıkarıyorum,
topuğumu kesen azrailin
azı dişinden..
kanmıyor,
kanırtıyor katlar arası benzimi..

sen'liği ölçtüğüm zamanların
ben'liği göçüyor şimdi usul usul,
kıvrımlı değil artık baktığım yerler.
bölüştürdüm fiyakalı vaatleri
ah saatlerine,
ölüm tüten sigaraları da

ılgıt ılgıt yağıyorsun
zaman mekan gözetmeksizin,
dümeni olmayan bir sandalım işte
vakitli vakitsiz alabora ediyorsun..
üzgünüm baba,

~~
telaşlı değil artık sessizlik.
ürpertici bir buza kesmeyle
gelmiyor artık dizlerimin dibine.
oyalı sus ilmeği geçirmiyor artık
usulca boynuma.

korktuğun gibi değil inan!
sessizlik,
sadece tek harf kıyımına bakıyor,
zaman gibi bükülünce,
düşüyor aşk'ın sen halinden.
düşünme,

dile dökerken
dibe de çöküyor insan,
eskimiş yüz atlaslarında
asırlık yıkımı görüyor.
bir eskici

kör müyüm?
ruhumda olmayanı ya da
dalgaların gelişini
göremediğim için
kör müydüm ?
önümde parlayan güneş

kırılma ihtimali var
kurduğun barikatların,
gözlerin de, düşme ihtimalli
sarılma kuyuları,
belirgin sıfatları mühürsüz kılan
müphem kundaklamalar var ser'de.

...
beklemekten yorgun düşmüş
ürkek ellerim de
koca bir şehir büyüttüm ben
namlusunu doğrultmuşken sola,
tutukluk yapan söz kurşununun

istimbotlara istifleyeceksin
isli dualarını,
ellerin;
fırından yeni çıkmış
çıtır çıtır acının üstünde.
ahdine karışacak dumanı