Özlem Çay Şiirleri - Şair Özlem Çay

ayaklanma ç/ağrısı bu!
satır aralarına gizlenmiş
militan harflerin isyanı
ihbar edilmiş tüm şiirlerim.
pusuda vuslat prangasının
karanlık hücreleri.

~~~
fi tarihli notalar siliniyor,
bir çığ düşüyor,
isyan kızılı bir çağ altında...
yarım kalıyor kadehte
anasonlu bi şarkı,

tam vaktidir,
üşür mevsim şimdi,
sakladığım kalbi yoklamanın
tam kıyısı..
'nasılsın' diyor hüznüm,
'iyiyim'..

bakış açıma kuşkulu bakıyorum..
bölük bölük
sönük ölümlüler geçiyor önümden,
ve uğultulu can artıkları..
uçuş uçuş elbiseli kadınlar,
önü ilikli adamlar yara olup solmuş

kazan kaldırıyor kazancı yokuşunda
tanrının yamacından sıyrılmış
anason kokulu bir meczup.
kütüğünü soy ağacından
düşürmek için
şerh düşmüş yazgısının

..
insan müsveddeleri topluyorum..
karalama kağıtlarımın köşelerine
kıvrılıp büzüşüyor,.
süslemeye çalıştıkça ben,
kızarık bir gül açıyor, pişkince.

sokaklar da
kelebekler uçmuyor nicedir,
müzmin hep kalpler, sağrıları ağrılı..
dudağımdan içime
esmer bir ezgi düşüyor,
yazması oyalı bi türkü sanırım.

~~
söz gelimlerine nâzır
duruyorum söz yitimlerinde,
y'arlanır mı? dedim
def'i mümkün kıldım
h'aktan düğün saydım

...
anasona sinmiş gün batımı,
katilini tanımadan içe takılıyor.
çayla kafa bulanlara da ben katılıyorum.
hepsi tıka basa eziliyor nasılsa
üzüme kadar inmeye ne hacet..

zincirleme bir kazadan
sağ çıktı mı şiirlerim?
bilmiyorum
yüklemi, özneyi,
eylemsel devrilmelerle
kaybediyorum..