Özlem Çay Şiirleri - Şair Özlem Çay

avuçlarım nadasa
ıhlamurlar çiçeğe durmuş bu aralar.
bilge kelâmların
dizlerine yaslanıyor alnım.
ah,başımın o al yazmalı yazgısı
ah örgülü sevinçlerim,

umutlu,
sevgi bezeli kelimeler bekliyorlar bayım!
özlediğim yerlere gidemeden
umudun elinden tutamadan
gün be gün çoğalan sesleri susturamadan...

....
iç acıları dış açılara bölemeyince,
topladığı ses dökümlerini
çarpar sessizce şair..
od'unu imha eden elleri ile sığınır
şiirin ölümlü dize tarlasına..

ruhumdan sağdığım düşünceye
değmiyor süt kesikleri,
ekşime süresi haddini aşmıyor.
kelimeleri sözlerin ötesine örmek
annemin haraşosına benzemiyor
ilmeği kaçırma derdi,

kentin göğü bulutlar toplardı,
sen veda bavullarını..
gri maviyi esir alırdı,
sen bembeyaz anıları..
bir çığlık kopardı galatadan

yazgıların sözsüz yargısıydı
beklemek.
boşluğu dolduran
pencerelerin ardı
boylu boyunca karanlık.
sırrından kazılı ayna da bir bakış,

..
ölçemediğim mesafelere
methiyeler! dizdiğim andayım,
nerdesin diye sormaman için
konum bırakmıyorum;
zira kendimi en çok

öğütücü işgal ~

...
dişlerim de eski bir lisanın tadı,
ellerim de akitsiz çürüyüşün öfkeli bakışı var..
zaman değirmeni öğütüyor dimağımı

her şafağı karşılarken solduk biz,
kuşların günü karşılayan
ilk senfonlerinde,
karıncaların bulduğu
son ekmek kırıntısında,

kalbimi kıran bir şeydi
canın tene ağır gelmesi gibi..
öldürüyor ama ölmüyorsun.
bir bulutun usulca gitmesi gibi.
suyun kaldırma gücünün,