Özlem Çay Şiirleri - Şair Özlem Çay

eksenini tavaf eden
sarılmalar atlası..
yürek sermayemin içiçe geçmiş
yaslı sarmalları yığılan..
anlamsal boğulmalar katmanı
her rastlantı....⚘

yok güneşin ismi,
cisminin hürmetine çatlatıyor yeri..
nem süslü ağaçlar cevapsız
grilik yıkıyor kirli soruları,
metal kokulu kuşlar kanırtıyor
gövdelerinde sararan kabuğu.

bastırılmış bak şimdi yasın..
asude geçen andan;
koyulaşınca sözün demi
çökünce havanın gamı,
süt dişlerinden sökülür gün
asılır keskin dişlilerine

celladıdır sözün yutkunuş,
bilirim..
susup arınmak
kirli yüzüdür yalanın.
şiir gibi ömrün olsun desen bana
asırlara yayılıp,

umuttun ya hani,
unutmuşum say sen yine.
dökülmeyi reddediyor gözlerin
uzakta öyle dalarken,
düşünmedim say
düşerken sen yine..

~~~
kalbin köşeleri
sedef kakmalı
ah bantları tutar mı?

ah, yurtsuz sancılar mezarlığım!

vuslatı bırak..
bu mesnetsiz vurgun
bu y/aman ürperti
asılıdır ahir ömrüme,
bahsetmeyelim..
sen, baharları anlat bana..

kozasını yırtan bir gece de;
sen gidersin
seslerin çoğaldığı vakitler
durur,
kaldırımların kıblesi şaşar

sen gittin ya,
sen gidince
atmosfer uzaklaştı dünyanın üzerinden,
uzun bir boşluktu,
rengi karışmıştı göğün
deniz miydi gök, gök müydü umman ?

hala hayat de sen...
aklımda kuşlar,
kanat tüylerinden
kaos örüyor bu defa.
sus hırkası diyorum;
-heyecan dokuz yaşında çocuk