mevsimde hazanı
hazanda
oradan oraya uçuşan
yaprakları izledim
onlara inat
yeşil yeşil bakan
Uzaktan uzağa bir bakışmaydı sadece
Ama kıvılcımlar çakardı her ikimizin yüreğinde
Gülümserdik birbirimize
Tek söz söylemeden öylece…
çocuk ruhluydu, kim ne dese inanır
yoktu içinde ne nefret ne de öfke
sadece inattı, benim fikrimce
yolda şiirler bulur, kafayı çekince
her şeye âşık olurdu
Ne nişanım ne bir payem
Yurduma hizmettir gayem
Kimim var ki olsun sayem
Ben bir garip kulum böyle.
Atatürk’ün izindeyim
özlemler biriktirdim sana
her gün yenilerini ekliyorum üstüne
uzak ihtimal de olsa
bir ihtimal işte
yani Türk filmi gibi
kor ateşlerde yanmak ne ki
bitiremediğim bir ağıt oldun
gözyaşlarım, gözlerimden sürgün
binbir parçaya bölünse bedenim hissetmez
yüreğimdeki kadar, hiçbir acı ağır gelmez
Evimize gittim baba
Keşke gitmeseydim, içim yandı
Nasıl desem sana
Üzmeden nasıl anlatsam bilmem ki
Yanmış baba, evimiz yanmış
bahar gelmiş olsa da
bendeki ayaza nispet
uzun sürecek gibi
sevinç içinde bütün tabiat
boşuna mı
desem ki;
bir zamanlar
aklıma düştüğünde
yüreğim deli gibi çarpar
bir an bile aklımdan
çıkmazdın...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!