Yücel Özkü Şiirleri - Şair Yücel Özkü

HÜZÜN YAĞIYOR BUGÜN
Sana serhat şehrinde yazıyorum
Hüzünlü bir sonbahar yağmurunda
Yüreğim parça parça düşüyor satır aralarına
Kelimeler bu sonbaharda hüzünlü

İNCİLER
Bir beyaz kağıt var
Bir de onu yazan kalem
Ve yürekten dökülür inci diye
Kimi sevgi

İNSANLIK ÖLÜYOR
İnsanlık öldü mü dedim
Dedi ki hergün diri diri ölüyoruz
Ekranlarda haber diye geçiyoruz
Dünya böyle olunca

IRAK
Tarif edemem bir bakışta
Telli turnalar gibi uçarı
Nazlı tutumuyla beklenmedik
Aydan düşmüş bir lavinya gibi

KAÇAĞIM
Ben bir sevda kaçağıyım
Doğduğumdan beri yoldayım
Kendimden biliyorum bunu
Ruhum bende kendini arar

KALAKALMAK
Bak şu feleğin işine canım
Bilinmez diyarlarda kalakaldık
Gönlümüz yaban eller sardı
Bakakalmak nasıl bir iş

KALEMİM YAZAR
Sensiz güzleri yazdım
Senli sevdalar artık hüzün eker
Her satırda aslında seni yazdım
Herkes anladı seni sevdiğimi

KALK
Kalk
Bak ağaçlar da yorgun düştü
Dökülüyor yapraklar
Savruluyor sağa sola

KARA TOPRAK
Ben benim böyle kalacağım övünme
Kara toprak bekliyor seni
Sonra dizine vurup dövünme
Kara toprak bekliyor seni

KASIM HÜZNÜ
Her sözünde nur düşüyordu
Yer gök susuyordu bu ayda
Nabzı halkında atıyor artık
Sustuğunda içimiz kanıyordu