Sami Gökay Şiirleri - Şair Sami Gökay

Şu kurban bayramında kesilen kurban gibi,
Nefsi kurban etmeye bizim koşmamız gerek.
Kurbanlardan toprağa yayılan alkan gibi,
Sırasında her şeyi toprağa sermemiz gerek.

Kurbanlara bakarak çokça ibret almalı,

Yıllarca hep koşturdun peşinden,
Sonunda ayırdın dostumdan eşimden,
En sonunda ettin beni kendi işimden,
Beni eşime dostumla küstürenler utansın.

Birğün düşler hayaller kurarsın,

Aşkın ile yanar, bütün bu kalbim,
Boşa çıkarsa eğer, tuttuğum elim,
Söyler, ömrümce durmaz şu dilim,
Gülmesin yüzün, beni yaktığın için.

Bahar olunca mevsim, çiçekler açsa,

Uyan artık mümin uyan,
Yokmu sesimi duyan,
Varmı doksan dokuz ismin sayan,
Rabbim seni unutalı.

Okunmaz oldu Kur’anı kelam,

Yine kara bulutlar sardı üstümü,
Yaşlar doldurdu yine gözümü,
Geri dönersem görme yüzümü,
Ölürsem mezarıma gelme sevdiğim.

Örümün baharı kış olsa da,

İsmini duyurdum bütün cihana,
İhanetini duyan gelmez bu hana,
Zehir oldu bu hayat bu cana,
Hep ihanetinle övün artık.

Bütün suçu kadere attın,

Dünyada hem ağlamak hemde gülmek,
Dünyada hem sevmek hemde sevilmek,
Sevmek ömrümce daima seni sevmek,
Mutlu olmak hep mutlu olmak istiyorum.

Bir gül koparıp sevdiğime vermek,

Bir olay duyuldu cihana Şam da,
Bunu duyanlar kalmasın gamda,
Korkarım değiliz iyi zamanda,
Şu doğan yavrudan ibret alalım.

Kalbi dışarıda yeni doğmuş anadan,

Ey adem oğlu sen nesin dinle bak,
Uzun bir yolda giden bir yolcusun.
Ve her şeyden aciz bir kulsun,
Her şeyden korkan bir insan.

Alemi ervahtan gelip dünyadan geçip,

Ah sen var ya güzelim sen,
Yanıyorum inan ki içimden,
Şarkılar dökülüyor dilimden,
Ellerini ver elime bi tanem.

Gülüm oldun, bahçemde bağımda,