Özlem Çay Şiirleri - Şair Özlem Çay

adları değişiyor bir bir..
bildiğim kentin
bildiğim sokaklarının.
siliniyor an'da ki anılarım,
soluduğum kentin
sokulduğum çıkmazlarında.

yakın yüzler arasında kaybolup,
yıldızlara dalar, arar gözlerim..
orada mısın?
sen miydin şu yanıp! sönen?
sana bakarken
dinlenen yanım,

ay kesiği var ellerim de
ve kabusları topluyor
tek tek yıldızlardan,
ve atadan yadigar anıları
asıyor ellerim bir bir gerdanıma.

gecenin dili yok
duvarların olmadığı gibi...
yastığa koyduğun gamzenin,
başını dayadığın pencerenin,
sırtını yasladığın koltuğun,

giz'lenecek bir yer yok yansımanda
sözlerim ışığına yenik..
gönül yaşımdan düşerken
öznelerim,
ferinin kuyusunda yasımı
kurutuyorum.

___
acı beyaz coğrafyalar çizilir yüzüne
çizen el
senin değil..

kimin yüzünden düşmüş zaman?

inci çiçekleri tomurlanmıştır şimdi,
incinen yüreklerin
sayısız kara deliklerinde.
ruhun izinsiz sığınmacıları
boş heveslerin
gri bekleme istasyonlarından

söz dinlemiyor dalgınlığım,
hep bir göç hali..
kuş uçumu kırk gün,
yola revan bir ömür..
dudağım da eğreti mısralar
dizlerim de hüznün bağı...

yok benim yerim,
yok!
anımsamıyorum!
belleğimi kurcaladığımda
ayaklarım çıplaktı,
bir çift kanadım vardı..

~ ~
çok katlıydı yürek dedikleri
___yedi! tam yedinci burası..
daha ne kadar çıkılır bilmiyorum.
her katı kat'i katliam mahalli
buz gibi soğuk;