Özlem Çay Şiirleri - Şair Özlem Çay

kireçle boyanırdı
içimizin kerpiç duvarları.
bu yüzden her yağmur da
sıyrılırdı tenimiz,
griye çalardı..
ıslanmak büyük kentlere

yine yağmur yağsa,
bardakları doldurmasa ama.
ömrümüzün üstünde
çise çise yağıp p/aklasa yüzümüzü,
sabah serinliğinde hüznümüzü.
kısılmış sesleri artınca

devşirme dünya bu!
devrilesi boyuna
boyunduruk olup,
bozuk çarklarına
çomak sokamadığımız.

bir gidiş ile
varış arası..
a'nı ortasından
usulca tutuştur sol,
zıtlıkların pençesinden taşanlardan
sıyrılış,

taşıyabilirsin
mahsun bir kapının
mahçup eden sarsılışını,
kırabilirsin hatta tuttuğun kulbu
..................el niyetine.
duvarlar ıslak, soyutsuzluğu

ateş tuğlalar ile ördüğüm,
dört küçük odalı
kızıl kiremitli ev'imin
yürekçe sözcesi.
ahh ki,
kaç kıyısız yetim ruhu örttün

~~~
y/ekleri de öğretecek hayat...
sen'li bitmiş zaman
biz'li geçmiş zaman....⚘
~~~
......özlem/

dirilişi müjdeliyor bak
fabrika sirenleri
uzaktan..uzaktan..
mesai bitimi,
sabah serinliğine karılı
bir kaç dal tütün

güz yitimini bekle,
sessizlik çok
ortalık darmadağın,
söz yitimini belle
yaşamak yok
büyümek bozbulanık..

ben baharları hiç tutmadım,
vakti geldiğinde
kendileri düştü hep önüme..
yol sarıymış, kahveye sarılmış,
yeşilmiş, siyaha yenilmiş!
kimin umrunda ki...