Özlem Çay Şiirleri - Şair Özlem Çay

'özledim' diyor sesi,
'örselendim' diyor sesim...
sesim kasım karası,
eylülden kalma dert yarası..
bakarsın devrilir sözün sırça köşkü,
sökülür merhamet dizeli birkaç şiir

yüksek,
çok yüksekte şimdi ayaklarım.
dünyanın sınırında bir yer,
pusulam yok,radarım bozuk
kalbimin nerede olduğu meçhul
benimle değil,ehemmiyeti de yok

savruluş teslimiyetinin
paslı prangalarını söktüm dün gece
tek tek.
tırnaklarımla.
kirli kehribar demirlerin
izini parlatınca

dirhem dirhem kırılır sonra gök
çatlar tülden ince yen
beşinci mevsim olur yokluğun
ve durur bir damla da tin...

ekim sesleniyor

~~~
hafıza tarlalarıma vuran
bir düş denizisin sen,
batmaya meyilli soluk bir anı....
~~~
ben sessiz,

soluk benizli perdeleri aralamak
yetmiyordu günü
ellerinden tutmaya.
tendürdiyotlü pamuklar basıp muhtelif yerlerine göğün,
kendimizi zorla buyur ettiğimiz,
harcanmaya müsait bir boşluktan daha,

yurtsuz sanrılar,
adressiz sancılar dövüyor zihni.
karamsar kalp ağrıları,
iki ters bir düz dizilmiş hesapsızca.
aklın almadığı harabeler,
enkaz altı hisleri vuruyor.

somut bir ağıt düştü..
gök,
ege kokusundan ayrı..
dalın hasreti üç, bilemedin beş ay,
peki yaprağın?
üstüne henüz yağmamış

tut şehrimin kederinden
sökülüyor düne dair ne varsa..
alaca karanlıklar en derinden
kırıyor düşleri susuz kalmış üç yerinden.

tut bulutları iplerinden,

kanı çekiliyor,
kınından çıkmıyor hoyrat sözüm.
kahpe rengini sıvazlıyor
siyahi göğün, aceleci bulutları..