Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Modern insanın aktif olmak ya da mücadele etmek dediği şey, kaygıyı örtbas etme çabasından başka birşey değildir. (Heinz Kohut-Kendiliğin çözümlenmesi)

Aptal insan bedeniyle, bedeni ancak ağrı sinyali verince bağlantı kurmaya çalışır. (Rollo May-Yaratma cesareti)

Totaliter rejimler topluma sürekli nefret edilecek hedefler sunar aksi takdirde özgürlükleri ellerinden alınmış kalabalıklar bastırılmış öfkelerini devlete yöneltirler. Böyle topluluklar yıkıcı duyguları yapıcı enerjiye dönüştürecek mekanizmalardan yoksundur. (Theodor Adorno-Otoriteryen kişilik üzerine niteliksel ideoloji incelemeleri)

Bilgi arttıkça ve biz bu bilgiyi paylaştıkça daha eğitimli olduk. Daha kavrayış sahibi değil. (Bruce Hood-Evcilleşmiş beyin)

Orwell’in 1984 romanında hakikat bakanlığı vardır. Yani erki elinde bulunduranlar halkın güveneceği ve inanacağı bilgileri sürekli, tekrar tekrar yeniden üretir durur. Amaç muhalif düşünceyi imkansız hale getirmektir.

Zenginler ve güçlüler basit ve gösterişsiz bir yaşam sürmeyi neredeyse ölümden beter görürler. Bunun temel nedeni sempati mekanizması ile alakalıdır. İnsanlar kederlerimizden ve acılarımızdan çok sevinç ve mutluluğumuza sempati duyma eğilimindedir. Yani insan başkalarının kendine hayran olmasını, gıpta etmesini ister. Zenginliği ve gücü sergileme isteği acıları ve fakirliği sergileme, merhamet dilenme isteğinden çok daha yoğundur. Yani zenginlikle dikkat çekerek hayran kazanma isteğimiz, fakirlikle dikkat çekerek merhamet dilenme isteğimizden daha üstündür. Fakirlik utançla saklanır. Tüm dünyanın didinmesinin, çalışmasının arkasındaki temel itici güç budur. Eğer kimsenin sempati duymayacağını bilseydi insan, o zaman zenginlik, mal, mülk, şöhret, konfor kimsenin umurunda olmazdı. (Adam Smith-Ahlaki duygular kuramı)

Hayatın absürtlüğü ile baş etmenin tek yolu gevşemektir. (Samuel Beckett-Godot’yu beklerken)

Bizi üzen insanlara müteşekkir olmalıyız. Onlara minnet duymalıyız. Çünkü onlar kalbimizi paramparça edip, toprağımızı eşeleyip yeni tohumların filizlenmesini mümkün kılarlar. (Marcel Proust-Kederin geçici yararları)

Entüisyonistler(Sezgiciler) subjektiviteye çok açıktır yani onlar ahlakın sezgisel olarak bilinebileceğini varsaymışlardır. Bu, Mill ve Bentham’ın yani utilitaryanistlerin hiç istemediği bir durumdur. Mill ve Bentham ahlak alanında nesnelliği yakalamaya çalışmışlardır. Bu ikiliye göre insan eylemleri gözlendiğinde karşımıza tek bir saik çıkmaktadır. Bu da hazdır. O halde hazzın merkeze yerleşmesi gerektiğini savunmuşlardır. İnsan başta olmak üzere duygulu varlıkların tamamı hazza yönelip acıdan kaçar. Ahlaki fail haz konusunda kendine özel bir önem atfetmemelidir. Kişi herkesi kendisi ile eşit kabul etmelidir ve ne kadar çok insan hazdan yararlanırsa toplum için o kadar iyi olur.

Her bilgi, algı ile başlar ama algıdan akla geçişte hatalar olur. İşte tam burada düşüncelerimizin doğruluğunu ölçmek için zihinsel bir cetvele ihtiyacımız olduğunu fark ederiz. Bu cetvelin ilk bölümü önermelerdir. Bir önerme şeylerin nasıl olduğunu iddia eder. ‘’Bu masa kahverengidir.’’ gibi. Ama tabi ki bu iddialardan daha fazlasına ihtiyacımız vardır.