© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Bin yıl önce insanlar zorla çalıştırılıyordu. Şimdi insanlar yükümlülük kisvesi altında zorla çalıştırılmaktadır.
Diğerini engellememek yeterli değildir. Diğerinin kendini gerçekleştirmesinde yardımcı olmak, ortamı buna elverişli hale getirmek de gereklidir. İnsanın kendi özgürlüğünü gerçekleştirebilmesi ancak diğerinin özgürlüğüne katkıda bulunması ile, buna olanak sağlaması ile mümkündür. İnsanların özgürlüklerini gerçekleştirebilmelerinde kader birliği esastır. (Immanuel Kant)
Neoliberal sistemde tatil, insanın özünü gürleştireceği, kendini geliştireceği bir süreç değil, yakıt ikmali yaptığı bir süreç olarak algılanır.
Neşe ile hüzün birbirine giriyordu gündüzün dolambaçlı yollarında. Gece çöktüğünde ise büsbütün dağılıyordum. Boş ver diyordum zayıf, bitap düşmüş ruhuma. Yarın veya öbür gün bir şekilde semireceğime, tıka basa dolacağıma inanıyordum. Renkli dünyalarda karşıma çıkan farklı simalarda kendimi yeniden bulacağımı düşlerken kayboluyordum. Kaybolmaktan korkarken kaybolup gidiyordu oysa zerrelerim. Beni bana bırakmıyordu hayat dedikleri sevgilim. Bir başkası olup çıkıyordum farkına varamadan. Değişik sesler işitiyordum. Değişik kokular geliyordu burnuma. Her birinde ayrı bir derinlik, ayrı bir sıcaklık, ayrı bir coşku vardı insanların.... Onlarla düşüp kalkarken sendeliyordu ruhum. Kabına sığmıyor, taşıyordu arzularım. Gidenlere üzülüyor, gelenlerle avunuyordum. Zaman yavaş da olsa öğretiyordu yeni günün bir şey getirmeyeceğini aslında. Gelen de giden de ben oluyordum. Satırlara akan mürekkebin acı olduğunu biliyordum en az denizin o tuzlu suyu kadar. Ne görürsem onu veriyordum dünyaya. Öfkeyi tutan, biriktiren ruhların ortasında çiçek gibi açmayı umuyordum. Kendisiyle savaşması ne zor insanın! Her sitem, her çığlık kendi içindeki devasa, ıssız mağaranın derinliklerine çarpıp geri dönermiş meğer. Bu gözler nereye baksa, dünya neler sunsa benden çıkıyormuş yanardağ misali.
Kapitalizmi yıkıcı kılan akıl dışı büyüme zorlamasını neyin açığa çıkardığı yanıtsız kalmaktadır. Kapitalizmi kör bir sermaye birikimine zorlayan şey nedir? Burada ölüm akla gelmelidir. Kapitalizm ölüm olumsuzlamasına dayanır. Sermaye mutlak bir kayıp olan ölüme karşı biriktirilmektedir. Üretim ve büyüme zorlamasını meydana getiren ölümdür. Tüm bunlar ölüm dürtüsüne direnme eylemidir. (Byung Chul Han)
***Şüphe mana aleminde çıplak kalmayı göze alabilmektir. Önyargılardan, hurafelerden ya da zanlardan oluşan o elbiseyi üstünden çıkarmayanlar ne kendilerini ne de dünyayı görebilirler.
Sokrates, kötülük yapmaktansa kötülüğe maruz kalmayı tercih edeceğini söylediğinde Kallikles buna karşı çıkar. Bu görüşün sağduyuya ve insan tecrübelerine aykırı olduğunu dile getirir. Aklı başında hiç kimsenin böyle bir görüş öne süremeyeceğini söyler. İnsan doğası gereği yaşamı ölüme tercih eder. Özgürlüğü köleliğe, gücü zayıflığa, ezmeyi ezilmeye tercih eder.
İnsanlar makinelerden daha karmaşık ve derindir ama makineler onları basitleştirdi. (Otomatik Piyano-Kurt Vonnegut)
Descartes modern felsefenin kurucu babalarından biridir. Diğeri ise kuşkusuz Hobbes’tir. Bu iki zıt gözüken filozofun görüşlerinde aslında bir bütünlük vardır. Hobbes bir adalet bilimcidir. Adalet bilimini temellendirmek istemiştir. Hobbes insanın özgürlüğünün dış koşullarını araştırmıştır. Yani maddi, toplumsal ve politik koşulları araştırmıştır. Descartes ise insanın özgürlüğünün iç koşullarını araştırmıştır. İnsanın kendi kendisiyle yabancılaşmasının nasıl ortadan kalkacağını araştırmıştır. Hobbes bireyin toplumla ve toplumun da bireyle yabancılaşmasının nasıl ortadan kalkacağını araştırmıştır.
Bekleme yapmayın!
Aşkını alan acıya doğru ilerlesin.
der şair.. Bazen herkes yükünü alır, kendi limanına çekilir..
Camus, ‘’Hayat yaşamaya değer mi?’’ diye sorar. İnsanlar için bu sorunun cevabı muammadır. Bu muammanın sebebi insanların düşünme konusundaki yetersizlikleri, bir de yaşamın değeri konusunda düşünecek vakte sahip olmayışlarıdır. İnsan sürekli olarak birilerinden bir şeyler koparmaya, kendisinde bulunanları ise korumaya çalışmakla meşguldür. Sıra, değer üzerine düşünmeye bir türlü gelememektedir.
Her filozof zamansızdır. Filozof kendi çağındaki ortak duyuyu ve, sağduyuyu aştığı oranda kendini açığa çıkarır. Bazı filozoflar ise çok daha zamansızdır. Felsefe sorunları üstlenmektir. Felsefe sorun üstlenme sanatıdır.
Hızlı elde edilen zaferin getirisi azdır. Zor kazanılan savaştır insanı ileri götüren! (Epiktetos)
Kitle halinde yaşayan insanlar, aynı yönde hareket etmeye, aynı şeyleri düşünmeye başlarlar. Kitlelerde zihniyet tekleşir. (Gustav Le Bon-Kitleler psikolojisi)
Aklı başında bir toplum, yardım değil imkan ister.
Bir yola yöntemsiz çıkmaktansa hiç çıkmamak daha iyidir çünkü yöntemsiz çıkılan bir yol insanda doğal olarak var olan ışığı da karartır. (Descartes-Yöntem üzerine konuşma)
Kurgu, insanlar ona inanmaya başladıklarında kehanet haline gelir.
Evrim denildiğinde akla sadece Darwin’in gelmesi yanlıştır. Doğal seçilim, bugünkü modern evrim teorisi sentezinin üç ayağından sadece bir tanesidir. Bir diğeri Gregor Mendel’in ortaya attığı genetiktir. Diğeri ise Hugo de Wries’in ortaya attığı mutasyondur. Bugünkü modern biyoloji ve bağlı bulunan ilaç endüstrisi bu üç sac ayağına dayanır.
Toplumsal katma değer üretimi, kaliteli eğitim, kalifiye eleman yetiştirebilme, yurttaşlık bilinci gibi konularda ülkemiz dünya sıralamasında dibe doğru gitmektedir.
Bir çemberin başı sonu var mıdır? Uzak doğu düşünürleri yaşamda bir döngüsellik olduğunu düşünürler. Buna kendilerini inandırmışlardır. Belki de ölüm ve yaşam konusundaki o metanetli duruşlarının altında yatan da budur.
Antik Çağda komedya alt sınıf için, tragedya ise üst sınıf içindi.
Sanatı doğanın taklidi olarak görsek de sanat eseri bize doğadan daha estetik gelir. Sanat bizi normalde beğenmeyeceğimiz ve hatta tiksineceğimiz şeyleri bile öyle bir sunar ki ona hayran kalırız. (Aristoteles- Poetika)
Yaşam hakkında bir şey bilmiyorsan ölümü nasıl bilebilirsin ki! (Konfüçyüs)
Eğer insan uygun koşullar bulursa komşusuna da, en sevdiği insanlara da kötülük yapmayı becerir. (Sigmund Freud- Uygarlığın huzursuzluğu)
Kanıt olmadan iddia edilen şey, kanıt olmadan reddedilebilir. (Christopher Hitchens)
Mitik dünya tasarımının a-priori öncülleri tanrılardır. Mitik dünyada herşey tanrılar arası güç ilişkilerine göre açıklanır. Mitik dünya insanlar ve tanrılarca paylaşılır. Tanrılar bu dünyada güçlerini yiritebilecekleri gibi insanlar da yarı tanrı hatta tanrı mertebesine yükselebilirler. Zeus’un dilberlere aşık olması buna basit bir örnektir.
Her zaman vardı var olan ve var kalacaktır. Doğsaydı doğmadan önce hiçbir şey olması gerekirdi. Hiçbir şey var idi ise asla hiç bir şeyden hiçbir şey meydana gelemezdi. Demek ki var olan olmadığına göre vardır ve vardı ve daima var olacaktır. Başı sonu olmayıp zamanca sınırsızdır. Olsaydı bir başlangıcı olurdu. Olduğuna göre bir kez başlamış olmalı, bir de sonu olduğuna göre sona ermesi gerekirdi. Başlamadığına ve sona ermediğine göre daima vardı ve olacaktır. Sınırsız olduğundan bir tektir. Çünkü iki olsaydı sınırsız olamazdı. Bilakis birbirlerine karşı ikisinin de sınırları olurdu. (Samoslu Melissus)
Yapay zeka, insanı sınırlandıracak diye korkmayın. İnsan zaten kendini sınırlandırmaktadır.
Doğada gezen pek çok güzellik görür, doğa ile iç içe olan ondan pek çok şeyi alır da doğanın umursamazlığından bir parça bile çekip çıkaramaz. O umursamazlığı benliğine sokamaz.
Cezasız kalan her suç failini daha da azgınlaştırır.
Konu para olduğunda herkesin dini aynıdır demiş Voltaire. Şu devirde de konu sadece para. Başka hiçbir şey değil. Paranın dışındakiler ayzberkin su üstünde kalan kısmı. Sadece bilinçli olarak, rasyonel kararlarla yönelmiyoruz ona, bilinçdışı da tamamen onunla dolmuş durumda. Çilingirin bile açamayacağı kapıları açar para.