Müslüm Bayram Şiirleri - Şair Müslüm Bayram

Ozanın nizamı kalemine düşüyor
Kuruyor yuvayı emeğiyle dişi kuş
Erkeği pusuda kaygıyla gözetliyor
Mimarisi şirin bakar gözlere ne hoş
Zarafeti nice güzellikler sunuyor.

Bilen insan emin olur kendinden
Okudukça cahilliği yeneriz
İlim irfan geçemedik bendinden
Benzersiz yaratan benlik deneriz.

Akli sorguların kul mu baş ile

Elinde meşale kalem tutansın
Temel harca maya şifa katansın
Sana kalkan eller haller utansın
Karanlığa doğan tandır öğretmen

Kutsal kitapların dili ne söyler

Kanatların altı seyri hoş şehir
Düşürür yıldızı selim geceler
Sanatkârın gözü balım hoş nehir
Kurban (y)akışına elim heceler

Katmerlenir ilmek boynunda aşı

Yıldızları söyle söndüren gece
Doğan ay mı bana gün mü yabancı
Geçer zaman öyle yandıran ece
Beden tay mı dona gön mü yabancı

Sualim mevla’ya neden çok sevdim
İsterdim güzel baht düğün kurulsun
Bestesi dilimde şiirler övdüm
Akar gözyaşların artık durulsun
Umuda sevdaya gönül kurulsun.

Bekliyorum ilham perilerimi
Uğultusu çekiyor kaplıyor içimi
Uzaktan gelen dalga sesleri
Demek ki… Denizdir çağıran.

Yürüyorum yalınayak, çıplak

Şiir yazmaktır, özümde aşkım
Kör bakmayın şiirlere aşığım
İlham veriyorsa hecelerime
O benim ancak…
Tanrı aşkım.

Ellerin yumuşacık ellerin
Okşardı avuç avuç toprağı
İşlerdi
Yakışırdı güneş kavruğu yüzüne
Eflatun bakışlarından düşerdi bir hüzün
Konardı gözlerime

Sen ey vefakâr, cefakâr; kudretli insan
Göğün kralları gibi açıktı kanatların
Dostlarına güven, düşmanına korku salan sen
Bir hoş seda esintisi bırakmakmış meğer
Bende kalan (g)özlemlerimden gerçeğin