İsmail Uysal Şiirleri - Şair İsmail Uysal

Belki de sadece bakışırız;
Sonra kuşlar ölür,
Ardından papatyalar...

Yağmur yağar ölü toprağının üstüne;
Adını duymadığımız bir kasabanın,

Anlar, anlatamaz sustuğu zaman
Kim bilir nasıl bir günah gizliyor
Gözlerin, tekinsiz bir ah gizliyor

Göz kapaklarını kıstığı zaman
Ak içinde bin bir siyah gizliyor

Tanıyamıyorum bakışlarını
Sanki gözlerine başka göz değmiş
Sanki dudağına dokunmuş rüzgar
Aparmış dağlara gözyaşlarını
Sanki gözlerinle ağlamış dağlar

Masmavi parlıyordu bir zamanlar gökyüzü
Daha bir gülümserdi böyle değildi insan
En utanmazı pişman, mahcup en görgüsüzü
Bükülmezdi büküldü hatta eğildi insan
Ne güzeldi ilkbahar, nasıl yeşildi nisan.

Kalbini avcuma aldığımda bir
İncir ağacının kokusu sindi
Bakışların sustu, düşlerin sustu
Ellerin, şefkatten özge serindi
Acziyle hükmünü yitirdi tabir

Üzerinden kara tren geçmiş çocukluğumu Doğu Ekspresi'ne kurban vermişlerden soracağım gözyaşımın hangi renk, susmuşluğumun hangi dile denk geldiğini...

Uçurumun kenarına itenlerle yükseklik korkusu oluşturanların aynı kaptan yaladıklarına şahit olacak kadar okudum karanlığın kara kaplı kitabını...

Çaresizlik ile çaresenliğimi aynı şiirde tüketecek kadar ye'se kapıldığım demlerin sözcükleri ile karşında olmak vardı şimdi rüzgarın en kesif, çayın en demli, denizin en çılgın zamanında şehrinin...

Onca yıl nasılsa yaşadın bensiz
Artık gelsen de bir gelmesen de bir
Her günü bir kurşun saydım ya sensiz
Artık gelsen de bir gelmesen de bir...

Önceleri sabır taşına yattım

Oradaydım, bırakıp gittiğinde ben orda
Yalnızdım, yapayalnız, kimsesizdim, sensizdim.
Güneş erken batmıştı, sanki herkes uykuda
Ölüm kapı önümde, çaresizdim, sessizdim.
Oradaydım, bırakıp gittiğinde ben orda.

Gidiyordun
Kuşlar da geliyordu ardından
En çok da serçeler...
Bulutlar, rüzgar, yediverenler,
Umudum, huzurum kokunla gidiyordu
Geriye gözlerin kaldı

Erzurum'un yazıydı, aylardan hazirandı
Taze toprak kokardı her yanı memleketin
Yer yeşil, gök maviydi, tüm renkler olağandı
Bir tek çam ağaçları kokuyordu hasretin
Bir de göğsümde ağrı, bir de yüreğim yandı
Bağrımdaki boşluğa sıkıştı esaretin.