hissettin mi bilmiyorum
dün gece onlarca şiir dinledim
“Etme” diyordu Rahmetli Tuncel KURTİZ
yükseldikçe yükseldi, şiirde volüm
benim kalp atışlarım
İşte hayat; dündü daha,
Tanıdık kimse hatırlamadı beni,
Dün doğum günümdü yani…
En sevdiklerim bile,
Uçsuz bucaksız evrene düşen
Sesin, renkleri dağ çiçeğinin
Kokusu kekik, tortusu sevda
Unutma… Sen Deniz’sin
Çınar dallarına sarılır ıssızlık
gölgem kadar yakınım
gözüm gibi kıymetli
sözünü sözüm
özünü özüm bildim
zaman zaman uzaklaştın
sonbahar günlerini yaşıyor yüreğim
dışarıda hafif şiddette bir rüzgâr
içimde yalnız sen ve hasretin var
esinti okşadıkça dalları ağır ağır
yapraklar heyecanla sarılıyor birbirine
loş ışıklar altında, buz gibi bir bank
bakışlarım, kendimden uzak mı uzak
ahşap bir masayla iki de bardak
biri benimse eğer, diğeri senin mutlak
içinde ne var diye hiç düşünmem
Sokak lambaları hızlı adımlarla geçip gitti önümden
Bir bilinmeze yol alıyorduk, aklımdaki sorularla ben
Hangi istasyonda duracaktı sancılarımız
Hangi rıhtım intiharımıza sahne olacaktı
Ve kalmış mıydı koylarına sığınacak emin bir liman
Sular birikmesin yosun tutmuş yataklarda, biraz derin eşele toprağı
Sabun da yok ki, mintax, ellerin derisini sıyırır, meşe külünden beter
İyice köpürsün, aman diyeyim kalmasın kaplarda zıkkım olası ilaçtan eser
Bol suyla durula bulaşıkları, kurutmasın kökünden akıp geçtiği ağaçları…
İyi belle; senede bir yenilenecek, haftada bir de yıkanacak çamaşırlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!