Düşlerden ayrık bir öykünün şiiri bu
Ne zaman mevsimleri düşünsem
Çerçevenin dışında kalan ya benim
Ya da sen
başınız kendi omzunuza düşer
bakışınız uzak diyarlara
duygularınız yasaklı
hayalleriniz kuşatma altında
nasıl ve nereye gittiğinizin ne önemi var
ayrılığa ve yalnızlığa çıkıyorsa bütün yollar
yalnız bir notadan beste yapmak
akla ziyan gelse de
bir mucize gerçek olmuş ve kara benekli
al yanaklı güpgüzel şarkılar düşmüştü ılgıt ılgıt toprağa
mor menekşe...!
dün ne güzel baktın bana öyle
açmak için biraz erken değil miydi
umarım hoyrat bir rüzgar esip
Yozgat İli, Boğazlıyan İlçesi
İstanbul’da başlar hayat çilesi
Sevdası İstanbul, oldum olası
Adı Veli, aslı Veli bir güzel insan
Övmeye yetmiyor ne söz ne lisan
deniz kıyısındayım, uğuldaşan dalgalar
karaya vurmuş bir gemi
bir iki de sandal, kumsalda bir başına
aynı ben gibi sessiz, sedasız durmaktalar
içinde sen vardın sanıyorum
...........................Masaldı anlatılan
..........................Uzakta bir ağaçtan
............................Yaslanılan dalına
.............................Isıtan ışığıyla...
İnanmak zor olsa da
kırılsın kanadın, tutmasın kolun
kurumuş dal gibi gez bre gafil
aklın firar etsin tutulsun dilin
kendi ekseninde dön bre gafil
tahtın viran olsun, yuvan yıkılsın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!