Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Usta ağlar aceminin ellerinden,
Öyle mi öğretti vay sana ögreten?
Bin bir türlü söyler sayısız kelamı,
Karıştırıp çorba gibi sunmuş bir de.

Yanmaz oy o ciğerleri ahalisiyle,

Depreşir gönlümde
Çıldırmış sancılar
Korkulu ruhumda
Kopan bu fırtınalar.

Uzatsam usulca elimi

Yazanda değil ki hüner
Yazdıranda maharet.
Oy be canına rahmet!
Gelip de vurmasaydın
Yüreğimin çatısından,
Elinde altıpatlar

Yapamıyorum olmuyor
Sensiz eskisi gibi.
Eksilmiyor içimde ıstırap,
Bir türlü yüzüm gülmüyor.

Çok seviyorum bir bilsen

Işıl ışıl gülümsüyor siyah gözleri,
Kıkırdıyor dudağında agucukları.
Bir melek gibi uyuyor paşamız hani,
Masmavi kundak boncuk arasında,
Hıçkırık tutmuş da bak diyor bana.

Gitmek çok uzaklara
Alıp başımı yapayalnız
Ayaklarım yalınayak
Koşar adım kaçmak istiyorum.

Düşlerimin izlerinde

Gel desem gelir misin
Bana yine o sabah?
Kışların ardından
Baharın gelişi gibi.

Gül desem güler misin

Bir kaç dize düşürdüm kara kaplı,
Tozlu,yıpranmış sayfaların satırlarına.
Kan rengiydi divitim ve ağlıyordu,
Çırpınıyordu sonunda tümcelerim,
Yetemiyordu hüznümün kıyılarını
Yalayan dalgalarına ...

Daldan dala
Zıplaya zıplaya uçma derim;
Yoksa neylesin ağaç,
Dal da kırılır,
Cüssen de,ışkın da kırılır.
Aşiyanına gidecek

Eğlenme yanımda yolcu git buradan,
Sen benim ruhuma yoldaş değilsin.

Topla pılını pırtını da var git diyarına,
Sen benim sol yanıma eş değilsin.