Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Sen teşrif buyur Dünya'ya Güneş'im,
Bugün seninle aforizmik sözümüz var;
Düğün yeri gibi merasim toyumuz var.

Toprağın karışlandığı
Emene düşen tohum
Aşkın can suyuna bulanır,
Sessizce geçen ölü mevsimle
Kar,tipi belki boranla
Tohumu aşk ile çatlatır.

Ben,seni ne zaman karşımda görsem
Düğümlenir bogazım istemsiz birdenbire,
Nutkum tutulur,sesim kısılıverir ah bilsen..!
Nefesim kesiliverir,aniden kendi kendine.
Seviyorum işte duy!Yoksa sevilmedigini mi sandın?

Tuzum tuzum pespembe
Gözlüklü tuzum,
Çilek dersem çık ahududum
Dersem çık, kaçma yeşil
Erik gibi,kaybolma ne olur
Sanki dayak yedi ayağım

Gözü görsem pınarına teşekkür ettim.
Gönlü görsem damarına teşekkür ettim.
Sözü duysam verenine teşekkür ettim;
Kelâmında akan lâtifesine teşekkür ettim.
Çayı alsam şekerine teşekkür ettim;
Tatlanan bardağına teşekkür ettim.

Sabra mecal kalmadığında
Hakka giden yol bulunur;
O yolda sabra gerek yoktur,
Yolcuda teslimiyet bulunur.

Türkü gözlüm ardından,
Yaşıyorum hayata inat.
İçime kardığım sendin,
Melodi gibi dolayarak.

Hayatımın sonbaharında,

Konuştu bir tutî diili bakarak yüzüme,
Ağlayarak solan gönlümü nehire çevirdi.

Girdi göz pınarımdan sızıp usulcacık,
Meylimi evirip güzelce şivekâra çevirdi.

Kaç bahar geçti yokluğunun üzerinden,
Soğuktu yokluğun ısınamadım.
Titrerdi ellerim giderken ardında,
Olur ya bakar da görürsün diye,
Ellerimi ceplerime sokardım.
Gözlerinin mercanı cennetti bana,

Körüklenir ocakta ateş,
Kalmaz nefesinde heves,
Kor dövülür tam tavında,
Alaz harlanır bağrında,
Ciğer köz içinde yıkanır.