Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Ne'ttin söyleyiver hele bana,
Gardaş gardaşı yakar mıydı?
Kanım donduruyor acı eşiği,
Sivas canlara kastın neydi?

Sazım duvarına asamadım,

Dut gibi aşık bakardın gözüme dut gibi.
Ben de sandım çok seviyorsun sen beni
Mis gibi kokarsın sızlar burnumun direği
Ant içerek kulağıma fısıldadığın sözleri
Verdiğin aşk yeminini unuttun fesleğenim.

Onca yıl oldu bekledim,
Sen diye ömrüm tükettim,
Hani bahardan evvel
Cemre olup gönlümün
Toprağına düşecektin.

Hiç kolay değil alıp başını öyle gitmek,
Sandıĝın kadar kolay değil unutmak,
Geri dönmemek.
Yakar seni deli sevda içten içe
Pişmanlığın fayda etmez çok iyi düşün.

Daha on dokuzlarında,
İnce uzun boylu birisi.
Gözleri gökyüzü mavisi,
Berrak mı berrak rengi.

Öğrenci zannettim kendisini.

Martılar süzülür havaya
Sen giderken ardın sıra
Ben peşinden gelemem
Bu son yaz akşamında.

Yüzün düşümde gördüğüm

Hoyrat eser rüzgar şimdi,
Dolanır durur bahçelerimde.
Bir acı hasret yumağı
Bırakır meltemlerime.

Solmakta artık menevişler

Sorma,
Aşk nedir diye bana.
Acıydı,
Yaradan da acıydı.
Yıkıcıydı,
Depremden de yıkıcıydı.

Sen hiç düşündün mü benim neler çektiğimi,
Uykusuz gecelerimin bitmez huzursuzluğunu?
Yavaş yavaş solup giderken yaşamdan ağır ağır,
Sen nereden bileceksin şu mahzunluğumu.

Ve hiç vazgeçtin mi herşeyden bir anda aşk için,

Turnam uçuşuyor gökte aman,
Haber alamam nicedir yârdan.
Yollar aşılmıyor gurbet başımda,
Söyle turnam o yâre sesi gelsin.

Dertlerim oldu içime ince verem,