Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Bir bilsen şu gönlümün sana ezgisini,
Ben kirpiklerimin arasında sevmiştim seni.
Domur domur yüreğim yağmur tanesiydi,
Akarken gözümde için için yaşlarım
Kimbilir sen kimbilir hangi gönüldeydin?

Avucumun içindeydi hep özlemin,
Adını sesler,dualarıma karardım.
Sonra çağlardım ve hep ağlardım.
Sen yine kalbimi yakardın.
Merak ederdim ama
Çekinir bir türlü soramazdım.

Geldi çattı göç vakti yoluma bakma.
Mezarıma yeşil pullu yemeni bağla.
Kan oldu mendilim ardımdan yuma.
Giderim sevdiğim verem öldürür beni.

Bahçada lavantaya çaput bağladım.

Dolanıp durma başımda kapkara bulutlar misâli,
Kurşuni,ağır,sisli ufuktan dökülme üstüme sakın.
Gök gürlüyor tepemde,korkuyorum çocuklar gibi,
Yıldırımlar yakıp küle çevirecek düşünce bedenimi.!

Alazı yok ama içimde bir dağ yanıyor sinsi sinsi;

Dört başı mamur orta hâlli
Bir hayatım olmadı hiç,
Yaşam beni hoyratına
Hep fırtınalarına tutardı.
Kasırgalarında ufalayıp,
Silkeleyip tozumu attırır,

Şimdi sensiz çok uzakta
Yaralı bir kuş gibiyim.
Hasretin duraklarında
Aciz bir düşkün gibiyim.

Yanar yüreğim bi çare,

Sen bakarken bana öyle
Yer tutarsın kalbimde
Dolanır usulca içimde
Sevda büyür gönlümde.

Sanki kalbimin içinde

Hüzün sinmiş semtin caddelerine,
Her yanında buram buram hasret kokuyor.
Dağılıyor içime perde perde duygular,
Şimdi yüreğimde dolanarak sen koşuyor.

Ağır kurşunlar delip deşiyor sensiz günleri;

Biz bu havaların yürekleri değiliz,
Tirtir titrer üşürüz bu hazanda.
Yaprak gibi sararıp solar düşeriz,
Sabahları gönlümüzü kırağı vurur,
Gazel olur kururuz sevdiğim.

Zamansızdır hep bu çekip gitmeler,
Acımasızdır merhameti de yoktur.
Önce titretir bedenini irkilirsin,
Ardından soğuk buz gibi donar yüreğin.

Yavaş yavaş yaşatır acıyı en ağırından,