Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Onları karanlık dünyaya sürdüler;
Gözümüze pejmürde gibi görünürler.
Bir sihirli değnek olsa ve dokunsak;
Dilenenleri izbe karanlıktan çıkarsak.

Açlık nedir bilmeseler hiç,

Yüzünü yıkayan ılık gözyaşlarını
Silmek istiyorum yüreğimle.
Yaşının tuzlu, en kekremsi tadını kadın
Öpmek istiyorum akışan katresinden.

Gözlerinde safi bakışa artık yoksa insaf,

Ortadoğuda ölüyor çocuklar,
Ağlasın dünya,ağlasın insanlık.
Oyuncaklar yere düşüyor bak,
Ağlasın bugünler,aglasın yarın.

Evlerinin önü tevek asması,
Saçlarında sarı yazma oyası.
Güzeller içinde edâlı nazlısı,
Ben yandım sana oy gelin.

Boncuklu saçağı,peşkirli gelin.

Yüreğime oturmuş
Katmer katmer hüzün,
Başımda kurşuni
Sisli dumanlar.
Oy gelin oy!
Dolanıyor puslu dumanlar.

Yüreğim öyle aşina ki sana
Gözlerim kapalı olsa da
Kipriğinin tellerini sayarım.
Ve öyle alışığım ki sana
Sen bilemezsin bunu elbet
Grand toilette giyinsen

Her kişiyi masana oturtmayacaksın;
Masan senin yaşam biçimindir,
Mahalle kahvehanesi değil.

Öz aynadır,ruhu gösterir.
Ruh aynandır,aslını gösterir.
Bakış aynayı birbirinize aksettirir,
Beden,cismini kaldırınca özde
Aklı,bilinci,yüreği ve tüm benini
Yok edince aslolanı gösterir.

Özü bir sözüyle tartılır,
Varlığında kalitesine,insan dediğin.

Sözü bir mânayla çözülür,
Ruhunda gureba bilinir,insan dediğin.

Elysion ovalarındaki cennette,
Güneşe yüzünü kaldırmış,
Karları eriten harikulâde güzellik...
Kır kokan nefesin aşkı çağıran isminle,
Eugenia,ovaların Yunan mitinde giz ve saklı!
Bu gün 13 Şubat seni o dantel kordelalı