Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Işıl ışıl gülümsüyor siyah gözleri,
Kıkırdıyor dudağında agucukları.
Bir melek gibi uyuyor paşamız hani,
Masmavi kundak boncuk arasında,
Hıçkırık tutmuş da bak diyor bana.

Gitmek çok uzaklara
Alıp başımı yapayalnız
Ayaklarım yalınayak
Koşar adım kaçmak istiyorum.

Düşlerimin izlerinde

Bir kaç dize düşürdüm kara kaplı,
Tozlu,yıpranmış sayfaların satırlarına.
Kan rengiydi divitim ve ağlıyordu,
Çırpınıyordu sonunda tümcelerim,
Yetemiyordu hüznümün kıyılarını
Yalayan dalgalarına ...

Kırıldım sana kırgınım
Çok bunaldım sözlerinden
Okursun yine bildigini
Daraldım söylediklerinden.

En ince yerinden

Yunus yüregin,bir heybesi var idi,
Elbet içleri dopdolu ciger pare idi.
Ön kesesine iyilikleri koyar iken,
Heybenin sırt kesesi kötü söz idi.
Yunus toprak gibi aşksız görmezdi.

Boşa koysam sığmıyor.
Doluya koysam almıyor.
Avuç içi kadar yüreğim,
Koca dünyaya sığmıyor.

İnceldiği yerde kopuyor.

Yürekleri yoktu kurban,
Sana özürlü dediler.
Af buyur...
Merhametleri yoktu kurban,
Sana engelli dediler.
Af buyur...

Seni
Hani her defasında
Hedefleyip,
Nişanlayıp,
Vurup düşürenler var ya!

Bizler bu yola aşk koyduk.
Gönül koyduk baş koyduk.
Yollarına canımızı koyduk.
Yüreği şiir olup akan gelsin.

Aşkın sular gibi çağladık.

İncinmedim yürek dostum,
Kaleminin mürekkebine kurban.
Üzülmedim tasalanma,
Yüreginde damıttığın
Aşk ile coşa gelen sözüne kurban...
Zannetme bir bencil kulum,