Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Sürülmüştüm yüreğinden,
Yar gözlerin aydın olsun.
Bulandı bahtım karaya,
Yar yolların duman olsun.

Açmamışken gün erken,

Olaydım ben olaydım,
Yâr ömrün ben olaydım.
Ayaklarının değdiği
Topraklar ben olaydım.

Tükendim yâr derdine,

Sapladı gönlüme paslı kamayı,
Bilemedim sırtımdan vuranı.
Oluk gibi kanlar sızar bağrımdan,
Ne kara yazıymış yazgım yârim.

Açarlar el tutup marazlarımı,

Yâr dolunay geceler,
Yollarını gözlerim.
Gelesin diye güzelim,
Hep ismini seslerim,
Yâr gözlerin gözlerim.

Kaç zaman oldu bilmiyorum,
Direniyorum direniyorum uğruna,
Yaksa da hasret dalga dalga
Tutunuyorum tüm gücümle sana.

Vakit akşam olduğunda,

Mutluluklar konfeti olsun.
Düşsün her anında yaşamına.

Sağanak olsun sevinçler,
Aksın gamzeli yanaklarına.

Göz aydınlığım gözümün nuru,
Evimin neşesi bahar kokulum.
Aralık güneşim yağız oğlum,
Hoş geldin yavrum iyi ki doğdun.

Kucağımda pamuk beyaz ellerin,

Usta ağlar aceminin ellerinden,
Öyle mi öğretti vay sana ögreten?
Bin bir türlü söyler sayısız kelamı,
Karıştırıp çorba gibi sunmuş bir de.

Yanmaz oy o ciğerleri ahalisiyle,

Depreşir gönlümde
Çıldırmış sancılar
Korkulu ruhumda
Kopan bu fırtınalar.

Uzatsam usulca elimi

Yazanda değil ki hüner
Yazdıranda maharet.
Oy be canına rahmet!
Gelip de vurmasaydın
Yüreğimin çatısından,
Elinde altıpatlar