Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Biliyor musun(...)
Senden neleri öğrendim öğretmenim;
Önce insan olmayı,insana saygı duymayı,
İnsanca yaşamayı ...
Tabiatı,doğayı,çocukları,yaşlıları korumayı,
Hayvanları canımdan çok sevmeyi

Yüreğimin içinde atan cansın öğretmenim.
Damarlarımda akan kansın öğretmenim.
Bitip tükenmeyen sonsuz bilginle
Geleceği aydınlatansın öğretmenim.

Taht kurar kâlplere bir bakışıyla;

Ne zaman özel gün haftalar olsa
İçim dışım sızlar,kan ciğerime dolar,
Gözyaşlarımı tutamam.
Üzünçlerin,usançların,
Utançların,
Yaşanmış öyküleri canlanıverir

Öyle bir aşk şiiri yaz ki bana
Hiç bir ölçüsü heceye sığmasın.
Öyle bir sevda masalı yaşat ki bana
Hiç bir roman formatına sığmasın.

Şiir yürekle duyumsayıştır efendim,
Okurken hissetmiyorsa yürek,
Şair yazsa dize,cümlesine ne gerek?
Şiir hissedişdir efendim,
Ya nazım ya nesir,
Edebiyat, roman,hikaye,

Var mısın iki gözüm bu gün şiir olalım?
Yarınlarda türkü türkü okunalım
Ezgilerle demet demet harman olalım.
Dökülelim yeryüzüne savrulalım.

Kimse bilmez bizi biz yürekte aşk idik.

Diyorlar ki şiir ayak uyak işidir.
Ben de derim sana yürek işidir.
Redif ile kafiye içinde işlemesi,
Yoksa yürek eğer o çağın gerisi.

Uyağı bulmuş ayak yok dermiş.

Elbette bir gün
Sıra bana da gelecek.
Sözüm olsun sana
Başıma ördüğün çorapların
Aynısından ellerimde şışler,yumaklarla
O güzel başına asla çift örgülü haroşe

Dut gibi aşık bakardın gözüme dut gibi.
Ben de sandım çok seviyorsun sen beni
Mis gibi kokarsın sızlar burnumun direği
Ant içerek kulağıma fısıldadığın sözleri
Verdiğin aşk yeminini unuttun fesleğenim.

Onca yıl oldu bekledim,
Sen diye ömrüm tükettim,
Hani bahardan evvel
Cemre olup gönlümün
Toprağına düşecektin.