Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Eksilmez başımdan gittin gideli;
Bitmez ömrümün sönmez elemi.
Dolanır gönlümde mazinin izleri,
Gel yine ne olur bana eskisi gibi.

Ah o resmin bana ızdırap oldu.

Ben ne ayaz kışlar gördüm;
Dertten kederden örülü.
Şafaklarımın afaklarının
Erkenden buz tuttuğu,
Gözlerimin yanıp tutuştuğu.
Ağlamaktan sıyrılamamıs,

Bir gün gelir de sen de anarsan beni,
Duvarda asılı resmim kalsın son hatıra.
Ve özlersen eger ah vefasız sevgili,
Kurumuş sevdamı bıraktım konsola.

Sen sahiden sevdin mi deliler gibi,

Sanma buğulu gözlerim unutur anıları,
Zannetme yüreğim paramparça dağılır.
Yarına kalır amma ve lakin yanına kalmaz;
Yığılıp düşünce görürsün yâr tuttuklarını.

Sancılanan gönlümde ne ahlar geziyor;

Bir bilsen şu gönlümün sana ezgisini,
Ben kirpiklerimin arasında sevmiştim seni.
Domur domur yüreğim yağmur tanesiydi,
Akarken gözümde için için yaşlarım
Kimbilir sen kimbilir hangi gönüldeydin?

Avucumun içindeydi hep özlemin,
Adını sesler,dualarıma karardım.
Sonra çağlardım ve hep ağlardım.
Sen yine kalbimi yakardın.
Merak ederdim ama
Çekinir bir türlü soramazdım.

Geldi çattı göç vakti yoluma bakma.
Mezarıma yeşil pullu yemeni bağla.
Kan oldu mendilim ardımdan yuma.
Giderim sevdiğim verem öldürür beni.

Bahçada lavantaya çaput bağladım.

Dolanıp durma başımda kapkara bulutlar misâli,
Kurşuni,ağır,sisli ufuktan dökülme üstüme sakın.
Gök gürlüyor tepemde,korkuyorum çocuklar gibi,
Yıldırımlar yakıp küle çevirecek düşünce bedenimi.!

Alazı yok ama içimde bir dağ yanıyor sinsi sinsi;

Dört başı mamur orta hâlli
Bir hayatım olmadı hiç,
Yaşam beni hoyratına
Hep fırtınalarına tutardı.
Kasırgalarında ufalayıp,
Silkeleyip tozumu attırır,

Şimdi sensiz çok uzakta
Yaralı bir kuş gibiyim.
Hasretin duraklarında
Aciz bir düşkün gibiyim.

Yanar yüreğim bi çare,