Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

O kadar gülmüyordu ki yürekler,
Basınca gülüşü,ağzımı doldurarak,
Diyaframdan şen sesimle
Afallayıp beni "delimsediler".
Tutamadım içimde kızı,
Turuncu saçlı bukleli bücürü,

Söylesene neydi sana zahmetlerim,
Bir söz müydü sana ettigim eziyetlerim?
Sevgimin hukukuyla verdin zulmetleri,
Yıktın gönlümün ocağını tarumar ettin.

Ben de bir can taşıyorum sol yanımda;

Yürek pare pare yürek ağlıyor.
Gökyüzünde bulutlar ağlıyor.
Binlerce bebek çocuk ölüyor.
Toprak ala bulandı tozu ağlıyor.

Süt kuzusu anam bile demeden.

"Dünya Özür Dileme Günü"
Diye bir gün varmış;
O gün de 6 Aralıkmış ,

Bittiğine göre,ben de
Pederimin söylemiyle

Ruhlar ölümsüzdür Oğulcan'ım,
Elbet o gün yeniden tutuşacağız elele unutma...
Ve göçtüğümde ardımdan sakın ağlama;
Mirasımı armagan ediyorum bahtına.

Fazla bir şeyim yok,mal ile mülkten yana,

O kedi beni bekleyecek,
O benim dedim o kadar!
Kedimin saçlarını okşayın,
Yün battaniyeye sarın,
Pembe kareli olsun,
Uçmuş pembeyi çok severim...

Emin adımlarla ilerleriz
Aydın şafaklardır izimiz
Atatürk'tür önderimiz
Tekkeköy Okulluyuz biz.

Meşaleler var elimizde

Yolculuk yazmak için değil bu sefer Azize,
Kitap kafilesine katılmak
Senin için saçları lüleli,
Katar olalım için için kurdelanın bağına.
Seni okulda görmek için
Duyumsamak hissetmek çığırışlarını,

O zaman buluşsun ruhum,ruhunla
Gecenin ikisi uykusunda.
Ruhunu teslim et ruhuma
Dalsınlar aynı uykuya.
Zaman ruh birleşsin uykuda
Tenler ölü durumda.

Akılla yazarsan roman olur.
Düşünlerle yazarsan özlü söz olur.
Fikirle yazarsan ideoloji olur.
Sözünle yazarsan muhabbet olur...

Yüreğinden damıtırsan sözünü aşk ile,