Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Evrene mesaj yolluyorum
Sanırım ailemin,benim
Yaş günlerimde buluyorum
Kendimi acil serviste,
Sedyenin üzerinde,
Tam pastama gülümserken,

Sert eser dolanır üşütür rüzgar,
Yüreğimde konaklar kara kışlar.
Uçup gitti gökyüzümden kuşlar,
Bakmaz oldun yâr bakışlarıma,
Açtın başıma türlü olmaz işler.

Acaba nasılsın?
Yolumuz kesiştiği günden beri,
Neler oluyor hayatında?
Gereksiz yere gülmek istiyor musun mesela?
Karnın ağrıyana dek katılarak,ağız dolusu kahkahayla.
Yahut içini içinde tutabiliyor musun?

Bir çay içelim seninle,
Açık çay benim olsun.
Denizin mavi ışıltılı
O kıymetli gözlerin olsun.
Dalayım içinde sevgiyle,
Onca zaman ayrılığın

Cennet deselerdi bana;
Bir kız çocuğunun yüzündeki
Gülümseyiş,güzellik derdim.
O cennette akan ırmak deselerdi;
Gözlerinin merceğinde akan
Akarsular,nehirler,çağlayan derdim.

Öyle kolay olsaydı eğer
Gözlerinden vazgeçmek,
Sabaha dek unuturdum
Kalbimi paramparça ederek...

Canımın en çok yandığı gün bu gündür!
Her gün onlarca kadının öldüğü gün bu gündür!
Senin armağan sandığın bu günde,
Kadının başına acınmadan,yakarsa ,haykırsa da
Zulmü reva görenin yüzünün güldüğü gün
Bu gündür! Biliyor musun?

Öyle şatafatlı yerleri
Hiç sevmedim ben
Ne yapayım Barcelona'da
Sokak cafelerini,
Meksika'da taco yemeyi.
Tutmuyor çay ocağında

Burada yeşil örtü yok
Kuş üzümüm,
Gelirsem çimlere koşup
İkimiz pikniğe gidelim mi?
Ben sana tarçınlı kurabiye yaparım,
Sen bergamotlu çay yaparsın

Adımlarını sayarım hep,
Yokluğunun sokaklarında.
Akşam üstü loş ışıklarda,
Caddelerde sesin var.

Sus pus olmuş yüreğim,