Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Tutar elbet sana ettiğim ahlar,
Yapışır kalır yakana beddualar.
Vurursun kendini taştan taşalara
Döner durur başında kara bulutlar.

Ne geldiyse canıma aşktan yana,

Sesi çıkmıyor... Çığlıkların ve haykırışların,
Düğüm oldu,boğumlandı boğazda.
Yutkunarak deliyorlar, âfâkı yırtarak!
Gidiyorlar son nefesle şehadeti içerek!
Sun bir âb'ı hayat...Depremzede ölecek!
Yetiş ya Hızr! Ver bir eman...

Maymundan farkın yok ha,
Çalar çırpar,gasp edersin.
Homini lüp lüp lüp gırtlak,
Topraklar gözüne serilsin.

Helâl lokmayla işin yok,

Sana öyle herkes gibi,
Delicesine seviyorum diyemem ama
Yorgun,yılgın geldiğinde yanıma
Kulak kesilirim,sessizce dinlerim seni.

Bol köpüklü kahve pişiririm mesela

Vay başıma demeden
Evvel çık Dekadan'dan ve
Gece yeni başlıyor ,kafa dan dan.
Unutma çılgın kız seni
Şalteri açıp beynini
Duygusala aşka bağlayıp,

Kemikleşmiş yargılarla sokulma kalbin kapısına,
Olsa olsa yargısız infaz derler bunun adına.
Empati kur,ince hesapla,düşünmeden yapma;
Bir nebze duyarlılık çok şey kazandırır nâmına.

Bilmiyor musun, terzi baba her gittiğinde,

Son bir kez bak yüzüme
Aydınlansın iki gözüm.
Sensiz dünya zulüm bana,
Izdırabım bitmiyor
Ellerinde hükümsüzüm...

Yanıma kalan yalnızlığa
Ruhuma karılan sancılara,
Yarım yamalak hayatıma,
Sardım seni humar göz.

Taş binalar betonlar vardı;

Masmavi atlas gibi açılmış
Gökyüzünün altında,
Sitarelerin göz kapağımda
Bir o yana,bir bu yana salınan
Kıpır kıpır kımıldayışıyla,
Kapatıp gözlerimi usulca

Bilincim hâlâ uyanık,
Henüz ölmüş olamam.
Aşkın tozuna bulanmış,
İzbe ara caddelerindeyim.