Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Fethetmek istediğin
Gönül kalesinin duvarlarını
Hücum marşıyla dövmezsen;
Fethedip gönlü
Galibiyet marşıyla çıkamazsın.
Kale kapısı dövülmeden çalınmaz;

Seni çok özlediğimde kaldım
Çiçeğim.
Nereye baksam,
Hayalimde duran güzelliğinin
Hülyâlarında kaldım.
Pembe pespembe düşlerde kaldım,

Sür sefanı tutuştu yandı o gün
Enginde o gözlerine gözlerim.
Yok mu lütfun bana kor oldu
Nârın ile inan siyah gözlerim?
Ben zamanda,ziyanla tükendim.
Yitiğim mi söyle simsiyah gözlerin;

Hiç seninle tanışık olmaya yok ki hacet.
Ben tanışıklığımı hiç konuşmasam da,
Duymasam öyle çok görmesem de
Gözlerindeki derin,mahsun,muammalı
Bakışlarının bir lahza gözlerimin içine
Dalıp,doluşup su gibi akışından bilirim.

Yarım günlük yolculukta,
Aracım yol alıyor karanlıkta,
Ağır ağır ve benzinin kokusu
Yakıyor içten içe ciğerlerimi.

Telaşların arasında koşturuyorum;

Oysa herkes biliyordu,
Seni ne çok sevdiğimi.
Duvarları vardı kalbinin,
Yıkılmaz kalelerin.

Bakardım hep uzaktan,

Bilmiyorum saymadım,
Tutamadım hesabını,
Kaç zaman geçti habersiz,
Gidişinin ardından,
Bakakaldım bu kaçıncı talan!

Dost bahçesine girdim eğleştim;
Baktım nice gülleri talan ederler.
Diken atmış diye boynun kırarlar,
Güllere selâ verin ölüyorlar pirim!

Kaldırmam kaşımı yüzüm gülmez,

Sinema sahnesi gibi izlerdin hep
Dumanlı kara gözlerimi,
Karadeniz'in siyahi gözleriyle;
Ama bilmezdin perdesinin ardını,
Sahnenin loş ışıklarında,
Derinden en çok seni severdim.

Ne kadar sevecen,samimi gözlerin;
Ama donuk ve biraz gamlı bakıyor.
Çaresizliği okuyor gibiyim içinde,
Gülmeyi ögretmemiş gamzelerine,
Hayat bu işte kesinlikle acımıyor.