Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Düşünme boşuna cancağazım,kafanı yorma.
Günü gelince anlayacaksın,inan o gün geldiğinde...
Nasıl sevdiğimi de bileceksin,öykünün sonunuda.
Ve ağır ağır ne kadar tükenmişim bağıra çağıra.

Tutuk hâllerimi anlarsın mesela,

Yok artık anlamı
Söylenen sözlerin
Ne yapsan da faydasız
Uğraşma boşuna.

Sadece sus ne olur

Söylemiyordun belki yüzüme ama
Yavaş yavaş eksiliyordum yüreğinde.
Donuklaşıyor bulanıklaşıyordum
Silinip gidiyordum bakışlarında.

Sinsice bekliyor kapı ardında pusuda,

Kalmadı artık zaman kavramı bende,
Bilemem iyiye mi yorsam yoksa kötüye,
Seninle geçen güzel yılların anıları bile
Huzur vermiyor bir nebzecik yüreğime.

Şahlanmış dört nala kaçıyor mutluluk uzaklara,

Dağların doruklarında gezinen
Asi rüzgar gibi eser yüreğim.
Bazı zaman süzülse yavaşça
Serilse eteklerine durulmam
Uzatsan elini tutulmaz ellerim.

Gönül handâna vuruldu,
Mühürlendi neylesin.

Şavkı vurdu hilâlin gamzesine,
Gül cemâli kilitlendi neylesin.

Fethetmek istediğin
Gönül kalesinin duvarlarını
Hücum marşıyla dövmezsen;
Fethedip gönlü
Galibiyet marşıyla çıkamazsın.
Kale kapısı dövülmeden çalınmaz;

Seni çok özlediğimde kaldım
Çiçeğim.
Nereye baksam,
Hayalimde duran güzelliğinin
Hülyâlarında kaldım.
Pembe pespembe düşlerde kaldım,

Sür sefanı tutuştu yandı o gün
Enginde o gözlerine gözlerim.
Yok mu lütfun bana kor oldu
Nârın ile inan siyah gözlerim?
Ben zamanda,ziyanla tükendim.
Yitiğim mi söyle simsiyah gözlerin;

Hiç seninle tanışık olmaya yok ki hacet.
Ben tanışıklığımı hiç konuşmasam da,
Duymasam öyle çok görmesem de
Gözlerindeki derin,mahsun,muammalı
Bakışlarının bir lahza gözlerimin içine
Dalıp,doluşup su gibi akışından bilirim.