Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Deli dolu çağlarımdı,
Kıpır kıpır neşeli.
Şarkılar söylerdim o zamanlar.
Hayat bana öyle güzeldi.

Ada sahillerinde gezerdim ,

Aşkı hep dizelerde okudum da
İki gözümün nuru;
Gözlerinin mercanına dokuyamadım!
Gün görmemiş zifir karanlıklara sesledim
Bir dua gibi adını ve tutarak bilegimle seni
Yüreğimin âynına sarıp bağlayamadım!

Aşka ait umutlarım,
Ümitlerim hep seninle.
Başım döner sevinçle,
Aniden karşımda görünce.

Gülen ay'ım gül yüzlümsün.

Bekleme beni bu aylarda olur mu
Yanında olmak için çırpınsam da,
Heyecan,sevgi çıldırtsa da,
Bu aralar hiç vaktim yok.
Her gece mehtabın altında
Şiirle öpeceğim gözlerini,

Düştüm yadellere anam aman,
Yıkıldı yanlarıma kolum kanadım.
Çaresizim gurbet elde yanarım,
Döve döve çürüdü ciğerim anam.

Dudu dilli yârim göremez oldum.

Duman sardı Filistin'i
Vuruldu çiçeğim yerde!
Annem,babam,çocuğum,
Meleğim nerde?

Seni o badem içi

Marazı yok göynümün
Sevgiyle atar,
Kefesini alan yük tutmaya gelsin.
Ahir ömürde bu neyin tasası,
Sinesini kuş edip
Sevgiye kanatlanan gelsin.

Dünya senin olsa çocuk senin olsa,
Bağışlasalar çocuğum dünyayı sana.
Büyükler getirip çivisini çaktı ortasına,
Yaşanmaz kıldılar çocuğum dünyayı sana.

Üç günlüktü neyi bölüşemedi ki şu insanlık,

Öyle geliyorlar ki üstüme,
Bilsen dayanamazsın üzüm gözlüm.
Ama artık üzülmüyorum,
Onlar hep olacaklar,
Hiç durmayacaklar.
Söz veriyorum,

Kalabalıkların içinde,
Yalnızlığı seçebiliyorsan
Mutlu insansındır.

Dağ başında yalnız gezerek,
Olsa olsa mutsuzluk olur,