Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

O gün kör olacağımı bilsen de,
Bana gene bir yığın kitap getir.
Körün kulağı keskin duyar.
Sen okursun dizimde,
Ben okuyuşunu dinlerim.
Can suyu gibi ruhumla içerim.

Sen dün gülüp coşarak,
Gelip sarıldın ya bana...
Daima gülümse kuzum,
İsmin ile yaşa güzellik,
Adını yaz devrinin altına.
Okumayı çok seven kız,

Kim demiş akıllı olduğumu?
Hayır hayır, ben akıllı değilim!
Beynimin labirentlerinde,
Bir savaşçı gibi korkusuzca,
Karanlık dehlizler içinde
Dolaşacak kadar zırdeliyim!

Lûtfeyle âşkına ey güzeller güzeli,
İkrâm buyur hitâbın fanî ömrüme!
Bir nazar kıl sevgilim ey hilâl kaşlı,
Yaktığın ateş beni canımdan eder!

Uçuşur ufuklarda rahmet kuşları,

Bahtıma doğan güneş ol ey yâr,
Aydınlansın hiç kararmasın dünyam.
Gecelerimi ışıtan Ay'ım yıldızım ol,
Mehtabı seyredeyim yüzünde ey yâr.

Sitareleri çeksem saçının telinden,

Fare meselesi pek ehemmiyetli,
Faredir fare deyip geçmemeli.
Zamanın kurulumundan beri,
Bu hayat memat meselesidir.
Gemi güvertesini kemirip,
Kaçan hain fare kafilesini

Kendi benliğinin köküne sarıldığın sürece
başka benliklerin gövdesine ihtiyaç duymayacaksın.
Mutluluk içten dışa yansıyan duygudur,
Mutluluğu dışarıdan içselliğine taşıyamazsın.
Olur dersen eğer benlikler senden gittiğinde

Ürkütüyor etrafımda beni karanlık,
Zayıf bir ışıkla yön bulamıyorum.
Sanki dört yanımı labirent sarmış,
Çıkmaz yollarda yol alamıyorum.

Zulüm âbâd olmuş dağında,taşında...

Felsefe bilimin annesidir
Bilen bilmeyene bildirsin.
Şiir felsefenin estetik halidir
Duyan duymayana duyursun.

Yüreğimdeki ızdırabın
Tarifi yok!
Yüreğim acıdan kana bulandı,
Yüreğimde kandan başka
Bir şey yok!
Filistinli