Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Marazı yok göynümün
Sevgiyle atar,
Kefesini alan yük tutmaya gelsin.
Ahir ömürde bu neyin tasası,
Sinesini kuş edip
Sevgiye kanatlanan gelsin.

Dünya senin olsa çocuk senin olsa,
Bağışlasalar çocuğum dünyayı sana.
Büyükler getirip çivisini çaktı ortasına,
Yaşanmaz kıldılar çocuğum dünyayı sana.

Üç günlüktü neyi bölüşemedi ki şu insanlık,

Edebiyle gelen saygıyla uğurlanır.
Yok,edepsizce gelenler ise
Isırgan pekmezine daldırılmış
Kızılcık sopasıyla uğurlanır.
Şölenimiz var,buyurmaz mısınız?!

Filistin ıstırabımın adı sensin
Efnan'ın son sözünde
Boğazımı düğümleyen
Derin sızısı sensin.

Efnan benim çift kanatlı

Bal rengi gözlerine dalıp
Hayaline kilitlenmek
Kipiklerinin sapsarı telinde
Kaybolmak istiyorum
Cennet diyerek
Biliyor musun?

Sen geldin kara kışım
İlkbahar oldu.
Kurumuş şu dallarım
Çiçeğe durdu.

Kapladı sol yanımı

Yücelik baş eğmemekle;
Enikler de kapı önünde eğilmek de.
Bir kapı vardır ki,dik baş için
O kapı eğilir,er,hatun kişi önünde.
Dik başla açılır sonsuzluğa kapı,
Hem bu alem,hemi nicelerinde...

Buğulu gözleriyle baknıyordu kirpiklerini kırparak,
Siyah gözlerini dikmişti mavi ufuklara.
Kırkikindi yağmurları yeni yağmış
Islatmıştı çimlerin üzerini.

Atmosferi toprağın rayihası sarmış,

Kal demeyeceğim gülüm sana
Hoşçakal de ve git.
Durdurmayacağım ardından asla
Üzülmeme bakma git.

Yaşadığımız bunca yılın

Evet,ben hâla deli gibi,
Gözlerimi karartıp seviyorum seni!
Ve bir savaşçı edâsıyla duruyorum karşında,
Çıkıyorum yüreğimle aşk meydanına...

Gardını al ve çıksın sevgi kınından hadi,