Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Gitme yazım kışımdan,
Yâr eğlen dur yamacımda.
Hem hayalim hem düşümden,
Çıkma sakın dayanamam.

Yâr beklerim köprü altında,

Ruhumu sıkmaya çalıştığın urganın
Benim yüreğimin kordon bağı,
Dile gelirse devrana sedasıyla
Bırakmak zorunda kalırsın urganı.!

Ah keşke gelse yeniden
O eski güzel günlerimiz!
Düşsek yeniden sokaklara,
Ceplerimizde bilyelerimiz,
Pamuk şekerleri,cikletlerimiz...

Çalıyordu trampetlerini,
Birden geceden başladı sancısı,
Geçiyor sandım
Diş minesinden iş makinası,
Koptu ödüm kuş gibi
Sardı çekim kaygısı.

Aslen Diyarbakırlı Ramazan Hocam,
Hakk'tan başka söylemedin ki kelam.
Hallac'ım gibi yürekte tutamadın aşkını,
İmansız bıçak mı kırdı canını Ramazan?

Gönül pencerenin perdesi kalkmıştı.

Entellektüel olacağım diyerek,
Kasma sen kendini bu kadar.
Herkes doğalığı sever unutma,
Doğallığın içinde çok fazla da
Entellektüellik,güzellik de var.

Dokuz köyden kovulmamak
İçin değil yalan söylemeyişim,
O dokuz köyden de kovulmak
İstemiştim ben inan ki azizim
Ve o dokuz köy yalancı çıktıysa,
Söylesene ben ne diyeyim şimdi?

Aşkı hep dizelerde okudum da
İki gözümün nuru;
Gözlerinin mercanına dokuyamadım!
Gün görmemiş zifir karanlıklara sesledim
Bir dua gibi adını ve tutarak bilegimle seni
Yüreğimin âynına sarıp bağlayamadım!

Düştüm yadellere anam aman,
Yıkıldı yanlarıma kolum kanadım.
Çaresizim gurbet elde yanarım,
Döve döve çürüdü ciğerim anam.

Dudu dilli yârim göremez oldum.

Duman sardı Filistin'i
Vuruldu çiçeğim yerde!
Annem,babam,çocuğum,
Meleğim nerde?

Seni o badem içi