Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Senden helâllik almayı çok gördüler bana;
Gözümdeki yaşları tuttum göstermedim.
Bas bas bağırdım nasıl çetin bir imtihan,
Öldün de ciğerimi deldiler rahmet dedim.

O gün dedim her gördüğün insan değildir;

Bırakıp giderken beni ardında
Gün olur yüzümü güler mi sandın?
Kan olur ciğerlerim gözüm yaşından
Gerin sıra beni yaşar mı sandın?

Giydim senin ilen ateşten göyneği,

Küçücük bir dünyam vardı kendimce,
Kaldırıp kirpiğim kimseye bakmadım.
Korkardım bir kara kaş severim diye,
Buz ettim kalbimi bir gönle akmadım.

Bilmem mi elbet ben de bilirim aşkı,

Yıldızlar dokunsun yârim
Dalga dalga saçlarına
Ay düşsün gözlerine
Aydınlansın bütün dünya.

Melekler şahit olsun yârim

On sekiz bin âlem ile dönmeyenin
Vurulur zincirler eline âşkı tutamaz.

Üveysi gibi fezâda uçmayan yüreğe
Ağlaşamaz ciğer sevgiliye varamaz.

Kaçak hat çekmiş Bey Oğlu
Şimal Yıldızı'ndan
Gözlerimi karanlığa
Boğsam ne olur?
Ruhuma doğup
Gönlüme ışıltı saçıyor.

Öyle bir andı ki,hiç bilmediğim,
Böylesini dünyada hiç görmediğim,
Öyle bir bakış ki sıcacık çocuk gibi,
Masum ve öyle derin samimiydi gözleri.

Nutkum tutuluyor ah konuşamıyorum!

Sekiz köşeli kasketinin altındaki
alnından....
Tevâzu ile bağrı yanık,kara toprak
Gönlünden öpüyorum babam!
Yüreğinin aleme bakan,
Kan bağından öpüyorum babam!

Ben sana
Ömrüm dediğim
Gün ölmeyi seçtim;
Bu yüzden açamıyorum
Gözlerimi aşka
Biliyor musun?

Her lakırdın şu gönlümü hoş eder;
Mest eder benliğimi bir hoş eder.
Gül çehren açtırıyor gamzelerini,
Salar aşka beni bir Mecnun eder.

İstemem başka kimseyi görsem bile,