Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Uzak beldeden alıyorum
Şimdi sesini,nefesini.
Söyle sözlerin ruhuma
Bal mıydı şifa mıydı?

Biraz yosun,

Güvercinlerin vurulduğu yerde,
Şahinlerin sapanlandığı yeryüzünde,
Her bir tutî'nin yüreğiyle,
İniltiler içinde sedâsıyla,
Âleme hükmeden nidâsıyla,
Anka'nın yüreğinde bir pıhtı kanım..!

Bir akımlık yaş kaldı
Gözümde yas tutuyor.
İçimde Nemrut'un devasa
Ulu ateşi yanıyor.

Sen gecemin aydılınlığı

Sızım sızım sızlıyor sinem sensiz duramam anam.
Avucuma kokuların sinmiş,kadersizim ben yanam!
Ayağım kanatır bastıkça dikenli çalılar yol alamam,
Kınalı kuzuna yastıklar taş oldu anam ben yanam!

Ciğerlerimi sarmış marazım ey olmaz şimdi yarem,

Haydi yap tacını sen,
Mayısın ilk papatyasıyla
Ve koy kalbini güllerin içine
En değerlilere gidiyoruz.
Sevdalandık varlıklarına,
Gönlümüzün mâbudesi,

Beklentisiz yaşıyorum.
Verdiğince,geldiğince
Güneşin batışı,
Ay'ın doğuşu gibi.

Dolu dolu bir nefes alışverişi,

Gözyaşımı kirpiğimden süzmedim oy!
Yüreğimle yudum yudum içtim yâren.
Kem sözle tutup boynum yere eğdiler,
Ellerimle kendime kefen biçtim yâren!

Başım yine koltukta sığınağım yoktur;

Dünyanı bırak yüksel kubbeye,
Aşk ile dünya gelmez yanyana.
Eğer aşıkınım diyorsan bana,
Ruhun ruhumla dolanmadan,
Sarmal olup evrende dönmeden
Vuslatını cihanda bulamazsın.

Söyleme dertlerini kimseye,
Derdinle seni vururlar elbet.
Açma ellerini Hakk'tan gayrıya,
O ellere dilenci derler elbet.

Sevdikçe Allah'ı canından öte,

Ey yolcu dur,gerin sıra bak şöyle,
Bir ileri iki geriye gidilmez böyle.
Şaşırıp çıkmazlara düşüverirsin,
Dersin ben ne etmişim kendime.

Süz sözünü incecikten nazikçe,