Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Sevmeyecegim kimseyi senden başka,
Gülmeyeceğim belki bir daha asla.
Şimdi kırık döküğüm şu sokaklarda,
Ağlasın dursun kaldırımlar aşkımıza.

Aramızda sıra dağlar uçurumlar var.

Toplasam çulumu çaputumu,
Gitsem ve dönmesem bir daha.
Gerçi gidecek yerim yok kaçmak için
Toprağın altından başka,
Öteler bana kaldı galiba.
Sen hükmünü sür miladın kadar.

Kurşun gibi ağır bulutlar,
Güneş ışıklarını söndürmüş.
Bulutların ardına asılı kalan,
Şimşekler arasında şimdi.
Gökyüzü alevle yanmakta,
Aşkımıza için için ağlamakta.

Zulumsun dünya başıma,
Oy başıma vah başıma!
Çürüttüm bak ciğerimi
Derdim ile vura vura.

Bahar gelmiş benim neyime,

Ah Melissa!Bilseydin eğer deli gibi sevildiğini,
Sana olan tutkunluğumu,gidemeyişlerimi,
Anlardın biriciğim donuklaşan gözlerimi,
Nedensizce uzaklaşan kaçan yüreğimi.

Hııçkırıklarımı yutkunuyorum,gönlüm artık harabe...

Sensiz hiç gülmezdi yüzüm ,
Şimdi silinmiyor içimde hüzün.
Viraneye döndüm ardından,
Kalbim kırık dökük ah yâr!

Hayalin zihnimde dolanan

Ölebilmek için zehirliyorum kendimi,
Bir kadeh şarabın o dudak payında
Ve ağır ağır işliyor şimdi zehir kanıma,
Yavaştan usulca öldürüyorum kendimi.

İstemiyorum kalp kapağıma dokunma,

Verildi cümlesine nimet kudretiyle;
Hitâp eyledi Âzze ve Celle Şânühú
Sevgilimdir âlemlere rahmet diye!
Melekler kandil tutarak gök kubbede;
Aydınlattı semâyı Ahmed'in nuru ile.

Dağlar girmiş aramıza
A Leylim vay başımıza!
Sis mi bastı genç yaşta
A Leylim ufkumuza?

Sen bana çilekeş a Leylim

Vallahi yemin olsun,
Allah'a and içeyim!
Ne zulmü alkışlayacağım,
Ne cehennem'i körükleyeceğim!
Bir adem-i kulum ben billahi,
İnsan doğdum bu aleme,