Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Dağlar oy!
Kekik kokar
Guguk öter
Şahinler uçar
Başında.
Yollar oy!

Hazır değilim büyümeye;
Ama hiç hazır değilim.
Korkulu minicik yüreğim
Bana sımsıkı sarıl baba.

Dün gibi belirir anılar

Gümüşgül'üm yazdım sözü,
Şu cihanda geçirile kayda.
Bilsem ki kırsalar kalemimi,
Gelse dünya vursa başımı
Tek sözün akıtsam yaşını,
Döksem sahifeye satır satır,

Oy benim harabe gönlüm
Sen yine darda mısın?
Başında kara dumanlar
Şimdi yangınlarda mısın?

Sevdiğim el olmuş dediler

Yakar elleriyle tüm meşaleleri,
Boğar aydınlığıyla kör cehaleti.
Çocuklar onların neferleri,
Bilim onların adı ilimdir soy adı.

Gözleri şefkate sarmal baba ocağı,

Senden helâllik almayı çok gördüler bana;
Gözümdeki yaşları tuttum göstermedim.
Bas bas bağırdım nasıl çetin bir imtihan,
Öldün de ciğerimi deldiler rahmet dedim.

O gün dedim her gördüğün insan değildir;

Sadece bir bakış bekledim yıllarca,
Anlıyorum seni dercesine.
Olmadı tutunamadım duvarlarına,
Sözleri ayıklayıp teker teker
Toprağa gömer gibi gömdüm her defasında
Empatiden yoksun o gönlüne,

Bırakıp giderken beni ardında
Gün olur yüzümü güler mi sandın?
Kan olur ciğerlerim gözüm yaşından
Gerin sıra beni yaşar mı sandın?

Giydim senin ilen ateşten göyneği,

Küçücük bir dünyam vardı kendimce,
Kaldırıp kirpiğim kimseye bakmadım.
Korkardım bir kara kaş severim diye,
Buz ettim kalbimi bir gönle akmadım.

Bilmem mi elbet ben de bilirim aşkı,

Yıldızlar dokunsun yârim
Dalga dalga saçlarına
Ay düşsün gözlerine
Aydınlansın bütün dünya.

Melekler şahit olsun yârim