Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Kara basan çöker üstüme yine gerilerek,
Her gece saat tam dördü çeyrek geçe,
Serilir yorgan gibi üzerime fırlatıp atamam,
Kabuslar basar odamı sabaha uyanamam.

Soğuk terler dökerim,titreyerek üşürüm.

Kirli paslı bizdik biz azizim,
Çocuklarsa tertemiz,
Akarsu gibi duru berraklar,
Çer çöp olan çamursa biz.

Girelim şelalenin altına,

Her iklimin çiçekleriyiz
Envai türlü renkler biziz
Soy adımız masumiyet
Çocuklar diye sesleniriz.

Yoktur içerimizde fesat

Çağlayan yüreğini akıt sen yaz edip.
Anlamayacaklar elbet vuracaklar seni.
Bırakma kalemini ölecegini bilsen edip.
Aklımın penceresi hecenle can bulur edip.

Sıra dağlar gibi dizilse tanıma aman engel.

Şafak sökecek yeniden çoçuklarla,
"29 Ekim'de Cumhuriyet Bayramı'ında,"
Karanlıklar içinden haykırarak yırtacak afakları,
Atalarına seslenecekler gururla,
Biziz cumhuriyetin çocukları!
Çocukların emin adımları, gür sesiyle

Kurtuluşa giden kutsal yolda,
Atatürk'ün izinde açtığı yolda,
Kurtuluş iskelesinden seslenir,
Coşarız Bandırma Vapuru'nda

Samsun'da bayram başkadır,

Tutuldu yüreğim aman aman
Dağlar başında.
Henüz 15 yaşında
Sevdam başımda.
Göremedim günün yüzünü
Silemedim yaşlarımı

Oysa seni ladin ağaçlarının
Kuzey yamacının eteklerinde
Dağların ovasında beklerdim
Her akşam üstü ve gelmezdin.

Soğuk yakardı yüzümü,elimi

Akın akın ilerliyor şimdi gri bulutlar,
Şâha kalktı gökyüzü bak canımın içi.
Huysuzlanmış yine şimşekler asabi,
Neredeyse üzerime düştü düşecek gibi,
Keşke görsen korkuyla bakan gözlerimi.

Hayat ,faktörleriyle devinimsel süreçtir.
Hiçbir şey eski formuyla kalmaz.
Değişim olmazsa statikleşen bir durum olur ki,
o da hayat olmaz.
İnsan da bu devinim içinde sürekli değişir.