Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Bu fırtınada yol almak hiç öyle
Akıl işi değil deyip durdun ya...
İlk dalgalarda topuklayıp kaçacağını
Nerden bilecektim,müneccim miyim?

Sana dümeni çevir dedigimde

Deniz kabukları ve kumsal,
Sıcak kayalar, tuzlu yosunlar,
İkimize ağlıyorlar hıçkırarak...
Mavi gözlerle yüzümüze bakarak.

Mercan tanelerini dizerek,

Düşünme boşuna cancağazım,kafanı yorma.
Günü gelince anlayacaksın,inan o gün geldiğinde...
Nasıl sevdiğimi de bileceksin,öykünün sonunuda.
Ve ağır ağır ne kadar tükenmişim bağıra çağıra.

Tutuk hâllerimi anlarsın mesela,

Yok artık anlamı
Söylenen sözlerin
Ne yapsan da faydasız
Uğraşma boşuna.

Sadece sus ne olur

Söylemiyordun belki yüzüme ama
Yavaş yavaş eksiliyordum yüreğinde.
Donuklaşıyor bulanıklaşıyordum
Silinip gidiyordum bakışlarında.

Sinsice bekliyor kapı ardında pusuda,

Kalmadı artık zaman kavramı bende,
Bilemem iyiye mi yorsam yoksa kötüye,
Seninle geçen güzel yılların anıları bile
Huzur vermiyor bir nebzecik yüreğime.

Şahlanmış dört nala kaçıyor mutluluk uzaklara,

Dağların doruklarında gezinen
Asi rüzgar gibi eser yüreğim.
Bazı zaman süzülse yavaşça
Serilse eteklerine durulmam
Uzatsan elini tutulmaz ellerim.

Daha beş yaşında goncaydı gonca,
Hoyrata savurdular açmadan önce.
Billur gibi dupduru tazeden taze,
Kıran girdi ömrüne gülmeden önce.

Bal rengi gözlerinde ne çok gam var.

Adın geçse kalbimden,
Sevdan aklıma zarardır.
Karar,azar azar içime,
Ilgıt ılgıt akar sevgim.

Tükenip gitse yıllarım,

Gönül handâna vuruldu,
Mühürlendi neylesin.

Şavkı vurdu hilâlin gamzesine,
Gül cemâli kilitlendi neylesin.