Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Ne acınası bir durum,derin yara..!
Bir tarafta yiyip içen,gülen insanlar,
Diğer tarafta daha dört,beş yaşında
Dilendirilen masum çocuklar!

Uçurumun kenarından düşüyorlar;

Fuzuli olmak ne haddim.
Tutî dillim,ahu dudum,kara dudum
Civan perçemi.
Saraydır kaşın karası aşk çiçeğim.
Varlığında yitir benliğin,
Gönlümün meliki şahı,

Yeter artık çek elllerini,
Masumların üzerinden,
Bitmez oldu vahşetin
Bitmez oldu katil israil!

Bebek kalmadı diyorsun ya

Ben en son gittiĝimiz yerde,
O kurşuni sisli bulutun altında vuruldum
Biliyor musun?
Bu kez kalkamadım yerimden zalim,
Bir daha vurulmam inan bana.

Seni gördüm bu gece rüyamda ilk defa,
Gamzelerinin içi gülüyordu koskocaman...
Ve özledim deyip,içini çekerek uzunca,
Bir kaç dakikalık da olsa uğrasana yanıma,
Telefon et,hatrımı sor diyordun düşümde bana.

Gel seninle bir masal yaşayalım
Sen güneşi izle ben de seni.

Bakışlarımız birbirine çarpsın
Sen gökyüzünü izle ben de seni.

Çıkmadık candan ümit üzülmez yarim;
Sanma bu sevda yadımda kalacak yarım.
Ceylan bakışlı yârim üzme tatlı canını,
Belki de sonsuzlukta söylenecek yarim.

Yanağından süzülüp salınan çiğ tanesiyim;

Yüzüm kara ellerim is,
Üstüm toz kir içinde
Madenciyim ben.
Ciğerim tutulmuş vereme.
Kimsecikler üşümesin
Rahatça ısınsınlar diye.

Sevemez hiç kimse bir kadın gibi,
Kadın,azar azar vermez sevginin degerini.
Ilgıt ılgıt sever kadın,bahar misali,
Dolaştırır sinesinde aşkın yelini.

Kopamaz gidemez kadın,asla vazgeçemez.

Bir gün olur aklına geldiğim vakit,
Bıraktığın o yerde olmayacağım.
Acıdan yüreğin tutuşup yandığı vakit,
Bu şehirde bekleyenin olmayacağım.

Açacaksın dertlerini dağa taşa,