Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Yüreğim öyle aşina ki sana
Gözlerim kapalı olsa da
Kipriğinin tellerini sayarım.
Ve öyle alışığım ki sana
Sen bilemezsin bunu elbet
Grand toilette giyinsen

Her kişiyi masana oturtmayacaksın;
Masan senin yaşam biçimindir,
Mahalle kahvehanesi değil.

Öz aynadır,ruhu gösterir.
Ruh aynandır,aslını gösterir.
Bakış aynayı birbirinize aksettirir,
Beden,cismini kaldırınca özde
Aklı,bilinci,yüreği ve tüm benini
Yok edince aslolanı gösterir.

Özü bir sözüyle tartılır,
Varlığında kalitesine,insan dediğin.

Sözü bir mânayla çözülür,
Ruhunda gureba bilinir,insan dediğin.

Elysion ovalarındaki cennette,
Güneşe yüzünü kaldırmış,
Karları eriten harikulâde güzellik...
Kır kokan nefesin aşkı çağıran isminle,
Eugenia,ovaların Yunan mitinde giz ve saklı!
Bu gün 13 Şubat seni o dantel kordelalı

Bir kız gördüm beyaz eldivenli,hayal gibi,
Gerçeği düşten ayıramadım o an,sanki peri...
Belki de Kaf Dağı'nın eşi bulunmaz prensesi.
Sönüyordu badem gözlerinde yıldızların ışığı
Ve âşkı doğuruyor dünyama güneş gibi.

Tabiat
Habitat
Öylesine
Muazzam
Mükemmel
Fevkâlâde

Muhatabıdır aşkın güneşi
Ruhunda saklasan olmaz.
Kalp ruhtakini sevmedikçe
Aklındaki aşka çare olmaz.

Bu güneş bambaşka doğar,

Ömekten zerre miskal korkmuyorum
Sevgilim
Ruhlar alır aşkın o kutsi lezzetini.
Ruhum bedenimi terketse ne olur
Aşk düşünce ruha
Yaşar aşkımı ruhun ebedi.

Bu kadar teneffüs yeter.
Şimdi sana aşkımızın
Şarkısını yazmaya gitmeliyim.
Ve sabah olmadan
Gecenin alaca karanlığında,
Gözlerin yumukken uykuda,