Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Söyleyemem istesemde
Seni ne çok sevdiğimi
Anlatamam ki sana
Sensiz geçen günlerimi
Yüreğinin tutuklusuyum.

Keşke Havva (Ewa)' dan bu yana
Kadına insan gözüyle bakılsaydı.
O zaman bu ahlaki çöküş
Bin yıllarca kadına yapılmazdı.
Dayan sen zamanın başından...
Erillikle de oldun, pak olacaksın.

Çok seviyorum diyorsun hani ya
Duyanlar , görenler buna inanmaz.
Bir güzel geçinip gideriz seninle,
Yağımızda kavruluruz diyorsun ya,
Ama kadına çalışmaya iznin yok.

İnşea ettiğin şâheseri
İzâh-ı beyân etsem
Havsalalara sığmazsın.
Toplumları yaratıp,
Estetik dokunuşunla
Altına imza atansın.

Elmanın iki yarısıdır,
Olamazlar ayrı ayrı.
Bir araya gelip el ele
Kuvvetiyle yol almalı.

Kadın toprak gibidir,

Serildi gökkubbe üstüne melekler,
Pür nur ile Muhammed'in adına,
Yıldızlar bir bir eğildi yeryüzüne,
Gül kokulu Muhammed'in nâmına.

Canların cânânı âlemlere rahmet,

Ayaklar altında ezilmeden,
Kaldırım taşı olamadan,
Yüreğini bulamazsın.
Hüznün duraklarında dibe vurmadan,
Ufuklara özgürce yelken açamazsın.
Karanlıkta korkuyla titremeden

Kesişti o gün yollarımız,
Belki de uçurumlarımız,
Çekiyordu aşkın içine
Debelendikçe derine.

Olmaz desek de oldu bitti,

Neden korkarım en çok bilir misin,
İncitilmekten değil,
İncitmekten korkarım.
Korkutulmaktan değil,
Korkutmaktan korkarım.
Ağlamaktan degil,

Karanlık bir akşamdı,
Yıldızlar kayıyordu yüzünde.
Ay ışığı boyanmış kırmızıya,
Ayaz mı ayaz kış gecesinde.
İliklerime işliyordun sinsice,
Buz keskinliğinin sivriliğinde.