Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Sabra mecal kalmadığında
Hakka giden yol bulunur;
O yolda sabra gerek yoktur,
Yolcuda teslimiyet bulunur.

Konuştu bir tutî diili bakarak yüzüme,
Ağlayarak solan gönlümü nehire çevirdi.

Girdi göz pınarımdan sızıp usulcacık,
Meylimi evirip güzelce şivekâra çevirdi.

Kaç bahar geçti yokluğunun üzerinden,
Soğuktu yokluğun ısınamadım.
Titrerdi ellerim giderken ardında,
Olur ya bakar da görürsün diye,
Ellerimi ceplerime sokardım.
Gözlerinin mercanı cennetti bana,

Körüklenir ocakta ateş,
Kalmaz nefesinde heves,
Kor dövülür tam tavında,
Alaz harlanır bağrında,
Ciğer köz içinde yıkanır.

Üslup seçilen niyettir,
İki yönlü akibettir,
Sevdirirsen hoş söz ile
Taç olur alınlara eylemin.

O da insan de hep kendine

Kapandı bir gün daha
Gündüz geceye karışıyor.
Hüzün çiziyor gönlümü
Üşüyor gönlüm üşüyor.

Kal ebedi şu yüreğimde

Ay şimdi son dördün,
Ben yine o katran karası
Gözlerinin dipsiz kuyusundayım.
Ah aşk simsiyah kirpiklerinin
Sarhoşluğundayım.

Yas tutar gönlüm görmeyince seni,
Dinmez ızdırabım,yok bana artık teselli.
Arzuhâlim versem ellerine çırpınarak,
Gülmez ki yüzüme hilâl kaşlı sevgili.

Gözlerin baktığın o an
Girdi şu kanıma benim.
Kan damladı ah divite
Yazmıyor elim benim.

Eyle aşıkına sen cefa

Dün de umut,bugün de,
Yeşeren de o,filiz veren de...

Ve sımsıkı tut umudun
Yüreğini içten sevgiyle.