Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Bir kız gördüm beyaz eldivenli,hayal gibi,
Gerçeği düşten ayıramadım o an,sanki peri...
Belki de Kaf Dağı'nın eşi bulunmaz prensesi.
Sönüyordu badem gözlerinde yıldızların ışığı
Ve âşkı doğuruyor dünyama güneş gibi.

Tabiat
Habitat
Öylesine
Muazzam
Mükemmel
Fevkâlâde

Muhatabıdır aşkın güneşi
Ruhunda saklasan olmaz.
Kalp ruhtakini sevmedikçe
Aklındaki aşka çare olmaz.

Bu güneş bambaşka doğar,

Ömekten zerre miskal korkmuyorum
Sevgilim
Ruhlar alır aşkın o kutsi lezzetini.
Ruhum bedenimi terketse ne olur
Aşk düşünce ruha
Yaşar aşkımı ruhun ebedi.

Bu kadar teneffüs yeter.
Şimdi sana aşkımızın
Şarkısını yazmaya gitmeliyim.
Ve sabah olmadan
Gecenin alaca karanlığında,
Gözlerin yumukken uykuda,

Çağırsam seni gün batmadan evvel
Davetime gelir misin?
Otursak seninle şöyle engin maviye karşı,
Sandalyeleri ben getiririm inerken kıyıya
Açarım kumsala.
Yaktığımız semaverin kıvılcımlarını izleriz gökyüzünde,

Görünürdü uzaktan saçları bukleli kız.
Gezinir İncir ağaçlarının altında salınıp.
Sırmalı beyaz elbiseli,etekleri de fırfırlı.
Upuzun saçları beline değer kurdelalı.

Açılır gülümser neşeyle güller şimdi ona.

Sen sev Ali'yi candan gönülden
Ali'yi seven kulu terketmez
İnsandan geçmez.
Nokta kadar karıncanın kırmaz belini
Dünyayı incitip dünyasından geçmez.
Vurma gönül kuşun kanadını

Şimdi sen derin uykunun
En tatlı yerinde,
Ben yine gözlerinin derdinde;
Yine öptüm hasretle
Uykularının ortasında,
İpek kirpiklerinin telinden.

Şair bir kahin,
Şiirse bir kehanettir.
Kalp aralıyor duyumsayışla
Kahinin kehanetini.
Okuyan gözlerle
Dışsal gerçeklik buluyor,