Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Bir millet düşünün ki yedi ceddinden,
Düşmeden öptü ak pak alnını toprak.
Adı sanı namı,soy ağacı şanlı dedem,
Dönmedi o karanlık günde sözünden.

Yurt bana kutsaldır heyhat diye ünledi!

Dolanıp dururum bitmez acınla,
Yaktın beni dinmez ahu zarınla.
Neler çektim neler çile başımda,
Sen beni ayaklara çul ettin zalim.

Kondurmadım sana sitemli sözü,

Zaliminin ben olduğumu asla unutma;
Aşk kurşununu kalbime ilk sen sıktın hain!

Para gibi harcıyoruz zamanı cancağazım,
Kadrini bilmeden,saçıp savurarak...
Yerini dolduracağımız bir seyler varmış gibi,
Ne kadar gülünç değil mi?

Tutmuyoruz sımsıkı,yakasına da yapışmıyoruz.

Fakirin gözü hep toktu,
Zenginin gözleriyse açtı.
Zıkkımlanası boğazını,
Doymayan gözünü,
Yoksulun lokmasına,
Yırtık pantalonuna,

Mavi kadar tutkulu
Olabilseydik gökyüzüne
Ve mavi kadar
Coşkun olabilseydik denize,
Dalgalar gibi tutuşup dalaşa,
Mavi kadar sevebilseydik engince.

Karanlıkla hep savaşım,
Cehaletin keskin kılıcıyım.
Asla susmam karşısında,
Anında vururum boynunu,
Zevzek kendini rezil etme.