Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Kırıldım sana kırgınım
Çok bunaldım sözlerinden
Okursun yine bildigini
Daraldım söylediklerinden.

En ince yerinden

Yunus yüregin,bir heybesi var idi,
Elbet içleri dopdolu ciger pare idi.
Ön kesesine iyilikleri koyar iken,
Heybenin sırt kesesi kötü söz idi.
Yunus toprak gibi aşksız görmezdi.

Boşa koysam sığmıyor.
Doluya koysam almıyor.
Avuç içi kadar yüreğim,
Koca dünyaya sığmıyor.

İnceldiği yerde kopuyor.

Yürekleri yoktu kurban,
Sana özürlü dediler.
Af buyur...
Merhametleri yoktu kurban,
Sana engelli dediler.
Af buyur...

Seni
Hani her defasında
Hedefleyip,
Nişanlayıp,
Vurup düşürenler var ya!

Bizler bu yola aşk koyduk.
Gönül koyduk baş koyduk.
Yollarına canımızı koyduk.
Yüreği şiir olup akan gelsin.

Aşkın sular gibi çağladık.

İncinmedim yürek dostum,
Kaleminin mürekkebine kurban.
Üzülmedim tasalanma,
Yüreginde damıttığın
Aşk ile coşa gelen sözüne kurban...
Zannetme bir bencil kulum,

Kimse beni dizemden
Vurup öldürmeye kalkmasın.
Ben diviti
Yüreğimin kanına batırıp,
Oluk oluk sayfalara
Akıtarak yazıyorum.

Şairin dili âşk ile çoşa gelirse
Yürek husule gelir.
Aşık,gözyaşlarıyla yıkarsa âlemi,
Ozan husule gelir.
Çıgrışırsa döşü parça parça,

Hasretin kaldı şimdi bende,
Bekler dururum seni ümitlerimle,
Huzur kalmadı yüreğimde,
Gel artık yarim bitsin özlemin.

Ardından uçup gitti kuşlar,