Geldim kurşunlara, anlayanım olmadı.
Verdim son nefesimi, sevenim olmadı.
Şiir gibi olsun isterdim.
Bir kıtasını o, bir kıtasını ben yazalım isterdim aşkımızın.
Beni kaybetmekten, korkan oldumu acaba?
Bense hep, kaybetme korkusuysa yaşadım.
Sanırım olmadı, olmayacakta,
Olmasını, o kadar çok isterdim ki,ama biliyorum imkansız.
Sevmek istedim, her seferinde boğazıma dizildi.
Ben sana, muhtacım inan sevgili.
Senin gözlerine muhtacım ben.
Sen dünyaya, tersten bakan kadın.
Seni çok seviyorum, hayal bile edemezsin.
Seni küllerimden doğdum da sevdim.
Sensin en güzel yanım.
Nefes alıyorsam tekrar, senin sayende.
Heves değil, dünyam oldun.
Seninle, tekrar bir araya gelince.
Bir çocuk gibi, mutluyum ben.
Sensiz olmuyor, zaman duruyor sanki.
Ne kadar güzel kelime varsa.
Seni sevmek, huzurdu bana.
Mutluluğumdu, gözlerine dalmak.
Dalıp dalıp, en sevdiğimiz şarkıyı, mırıldanmak.
Hayatımın, en anlamlı duygusuydun.
Seninle açıyordu, gönlümde bahar.
MUTLU OL
Sensizlik, o kadar zor ki, nasıl anlatılır bilmiyorum.
Varsın ama yoksun,yüreğimdesin,ama yüreklerimiz bir değil.
Ben seni sensiz yaşıyorum.
Bunun tarifi, yok izahı yok.
Duydum ki! seni silmeye calışanlar olacakmış
Sen dik dur, eğme boynunu namerde karşı.
En yakınların, sırtına hançer vuracakmış.
Kanaya kanaya olsada, dik dur namerde karşı.
NASIL ŞİİR YAZAYIM
Eskiden, her gün, üç tane şiir yazardım.
Artık yazamıyorum; nedenini ben de bilmiyorum.
Acılarla dolu, hayatıma, prangalar vurdum.
Ben artık katlanamıyorum dedin ve gittin.
Bana sadece arkadaşız dediğin anda sanki bir hançer sapladın bağrıma
Ve gözyaşlarım kendiliğinden süzülü verdi yanağıma.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!