Gecenin karanlığına yazdım gözlerini.
Terk edilirken saklanacak yerim olsun.
Gecelerimi senin aşkınla yazdım.
Sende zalim, sende hayırsız çıktın.
Yalanmış sözlerin gibi, aşkında.
Papatyalar kurudu, güller soldu.
Bir aşk daha masal oldu.
Şarkılar, siirler, hem yetim, hem öksüz kaldı.
Bu sevdada kaybeden kim oldu?
KADIN
Gel be gülüm, gel artık.
Üşümüş yüreğime, güneş ol.
Varoluşum sen, yok oluşumda.
Ellerimden tut, sar beni.
Nefesinde, soluklanmak istiyorum.
Sevdamızın,aşkımızın, imkansızlığı,
Yüreğime dokunur, dayanamam.
Göz pınarlarım kurudu,ağlayamam.
Gönül bahçem yaralı, çekemez sevdasızlığı.
Bir gün,reddettiğini kaybedince anlayacaksın.
Güneşin doğuşu,gibiydi biliyordum,benden kaçtığını.
Bilemezdim sana alıştığımı.
Güneşde doğudan doğup,batıdan batıyodu.
Aşkın girdabına kapılmış, gidiyorum.
Beni karanlığa mı?, aydınlığa doğru mu? çekiyor, bilemiyorum.
Bile bile herşeyi ile kabulleniyorum.
Aşk, sevmek, böyle bir şey değil mi?
Beni sevmen için, çok çabaladım, ama olmadı.
Seni seviyorum, kelimesini bile çok gördün bana.
Artık pes ediyorum, söylemeni beklemiyorum.
Yinede seni sevmekten, vazgeçmedim.
Seni beni sev diye, rahatsız etmekten vazgeçtim.
Tut elimden, götür buralardan, demek isterdim.
Gözlerime bakan sen ol, isterdim.
Gözyaşımı sen sil, derdimin dermanı ol isterdim.
İmkansizsin biliyorum, mahşere kaldı sevdamız.
Herkesin neyi sevdiğini bilirim ama,
Kimse benim neyi sevdiğimi, ne hissettiğimi sorgulamadı.
Herkes geceleri neden uyumuyorsun? dedi,
Kimse ne derdin var da uyuyamıyorsun demedi.
Kimseye ait görmüyorum kendimi.
Yalnızlığı, daha çok seviyorum.
Kimseyle, bir daha yüzleşmek istemiyorum.
İlk canımı yakanlar, canım dediklerim oldu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!