Öyle bir çıkmazdayım ki, ne beynim ne bedenim tepki veriyor.
Her gülüşümde kader, önüme bir engel koyuyor.
Bırak gülmeyi, nefesim bile kesiliyor.
İçim öyle yanıyor ki, sessiz çığlıklarımı duyan yok.
Öyle bir çikmazdayım ki, ne beynim ne bedenim tepki veriyor.
Kader her yüzüm güldüğünde, önüme bir engel çıkarıyor.
Bırak gülmeyi, nefesim kesiliyor.
İçim öyle acıyorki,sessiz çığlıklarımı, duyan yok.
Zamanla solar tüm hayaller.
Her şey yalan olur, gerçek nedir ki?
Hayallerin tarihi, yok derler.
Onlarda bir bir terk eder, gerçek nedir ki?
Kaybolur umutlar, biter ümitler.
Diken değil, ateşlerin üstünde yürüsem
Ne fayda bu saatten sonra?
Sevdalarım, bir bir gittikten sonra
Sevmelerin anlamı yoktu.
Gülüşlerinde gördüm, kendimi ben.
Yüreğin bende, benimki sende.
Ne önemi var, mesafelerin aramızda.
Kalplerimizde, ellerimizde, bir bizim nefesim.
Seni çok sevdim de, bir gün bile gün yüzü göstermedin.
Neydi suçum, günahım? İhanet mi ettim?
Sadece sevdim, masumca, anlamadın.
İnanmadın sevgime, inanmadın bana.
Bedenim yaralı, yorgun; dilim suskun.
Ölümün kollarına doğru adım, adım yürürüm.
Sevmenin zamanı bitti, çıkmaz sokaktayım.
Azrail sarmış dört bir yanımı.
Aşk bazen, ölümün yansıması değilmi?
Doğuyor bir masum bebek, ilk başlarda.
Gençleşiyor, budaaşkın ilk durgunluk zamanı.
Sonra insan gibi, aşklarda ölüyor, kalplerde.
Ne acılarım var ,ölümden beter ,anlatamıyorum.
Çıkmaz sokaklarda ,ne çaresiz bekleyişlerim var ,söyleyemiyorum.
Sokak lambası var umutlarım gibi ,yanıp sönüyor konuşamıyorum.
Vefasız şu hayatta ,dökülen gözyaşlarım yetmedimi?
Ölüm kokusu sardı artık bedenimi,
Her gelen bir çelme taktı ayaklarıma.
Düşmedim, yıkılmadım, dimdik durdum ayakta,
Ama okunan selalar sardı ruhumu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!