Roman olur diyor bir şarkı,
Peki ben seni nereye yazayım?
Hangi cümle yetebilir sana,
Hangi harf taşıyabilir bendeki seni?
Nereye dönsem yüzün,
Hangi kelimeyi saysam, sesin…
Bir gölge gibi düşüyorsun kalbime,
Adını anmasam da,
Her nefesimde senin izlerin.
Sensiz açan çiçeği neyleyim,
Kokusuz sevdaları neyleyim?
Sensiz doğan güneşi neyleyim,
Işıksız sabahları neyleyim?
Ellerine dokunmadan esen rüzgârı istemem,
Sen yine de gitme!Kal, birlikte savaşalım. Siper olurum sana , Ben vurulurum tüm acılardan.
Bu gece de sustu şehir,
Sözlerim kırık dökük döküldü dizelerden…
Yalnızlığa demledim bir kahve,
İçine biraz hüzün, biraz da özlem serptim,
şimdi bir lodos lazım bana.
önceliği ben olan beni unutturacak olan.
gece olunca duygularımla yüzleşiyorum gündüz olduğundan oyalamaya çalışıyorum
bir hayatı sığdırıp yaşayacağım sandığım kalp mezarım oluyor.
kimse ne oldu demiyor zamanla geçer diyorlar
yara almamış neşeli o Halimi o kadar çok özlyorum ki biliyorum bir daha asla o ben olmayacağım
Siz hiç Bektaşi tanıdınız mı?
Bir demde aşkı içmiş,
Bir nefeste bin manayı çözmüş,
Sükûtun dilinde konuşan,
Eğer izlersek bu şehrin taşlarında
Unutulmuş sevdaları bizsek,
Bir çocuğun gülüşüne saklı umudu
Yeniden fısıldamalıyız hayata.
Sonra çıkmalıyız seninle,
Söylesene Musa, asasını vurduğunda kaç parça oldu deniz,
Bir yol muydu o, yoksa bir sabır duası mı ellerindeki iz?
Söylesene Hüseyin, Kerbelâ’da kum sıcaktı da,
Herkes bir yolda yürürken neşeyle,
Ben neden hep gölgelerdeyim böyle?
Yüreğimde bir sızı, dinmeyen bir hüzün,
Sanki zaman bir nehir, ben sürüklenen üzün.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!