Rabbinin Rahmeti
Ne İbrahim biliyordu,
Ateşe atıldığında,
Alevlerin ona serinlik olacağını.
Ne de Eyüp biliyordu,
Sen çayı, ben gözlerini yudumladım
Bakışlarında demlendim,
Gözbebeklerinde eridim
Çayın acı mıydı bilmem de?
Gözlerinin acısında yandım ,
Ellerinin vedasında üşüdüm.
Tutunmayacaksın birine, var gücünle sarılır gibi.
"Onsuz yapamam." demeyeceksin mesela.
Dersin de, içinden, sessizce.
Ama bil ki yaparsın.
Zaman akar, hayat devam eder.
Bir gün ben de unutulurum,
Beni unutma...
Bilirsin, unutulmak dokunur her insana.
Unutulmak, kaderin son kurşunu,
Saplanır en can alıcı yerimize o mermi.
Gün batımının hüznünde solmuş yapraklar gibi,
Ellerim titriyor sensizliğin soğuk gölgesinde.
Bil ki!
Sensiz baharlar, rengi unutmuş çiçekler gibi,
Kelimelerim suç delili sayılacak belki de,
Her harfim bir ihbar mektubu gibi okunacak.
Kağıtlara dökülen düşlerim mahkeme salonlarında,
Sessiz çığlıklar gibi yankılanacak.
Gecenin karanlığında saklıyorum mısralarımı,
Yaşım kırk…
Hiçbir bahara benzemiyor benim ömrüm.
Ne bir tomurcuk içimde,
Ne de güneşe yüzünü dönen bir dal…
Dünya nasıl bir yer, deseler şimdi,
Söylenmemiş cümlelerin ağırlığında
sessizlik boğazıma düğümlenir.
Bir nefes kadar yakındın,
şimdi koca bir boşluk kadar uzak.
"Yorul biraz deseler, sana koşarım.
Kendine zaman ayır deseler, seni düşünürüm.
Gözlerini dinlendir deseler, hayalini izlerim.
Öyle bir aşksın ki sen bende.."
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!